Het was weer een enerverende dag vandaag. Nog even afscheid nemen van de mooie Erg Chebbi zandduinen plek. Vandaag was de afstand zo rond de 150 km. Onderweg kwamen we midden in een demonstratie terecht van scholieren die protesteerde voor Palestina, met vlaggen en strijdkreten. Tegelijkertijd waren een aantal jongeren ook zo’n beetje de doorgang voor het verkeer aan het regelen. In Nederland doen we nog steeds niets tegen de afschuwelijke opstelling van Israel. Wij moeten ons schamen!!Onderweg zijn we gestopt bij de eeuwenoude onderwater putten de zgn Khettara’s. Je daalt af in een ondergronds water cq irrigatie systeem. Door deze kanalen werd het water uit de bergen over grote afstanden vervoerd. Vandaag de dag wordt het niet meer gebruikt want er komt nauwelijks water. Onderling was er nogal irritatie en competentie bij de diverse waterputten “bedrijven”. De ene snoepte alle klanten weg voor alle anderen. Theo ging met een manneke door de putten en ik bleef thee drinken en alle frustratie bespreken met de baas. Een pak thee (met 47 kruiden tegen alle mogelijke kwalen) en een bedankje voor de tips en we zijn weer verder gegaan. We zitten in een plaatsje van niks. Geen restaurant, geen winkeltjes nada niks. De eigenaar van de camping bood een wandeltocht aan door de Palmeria (oase) en naar een Ksar voor 20 dirham. Op het allerlaatste moment besloten, mijn Brabantse buurvrouw en ik toch mee te gaan. De mannen bleven bij de camper zitten. Na een wandeling van 15.500 stappen (kleine 10 km) waren we na 2,5 uur weer terug. Het was zeer de moeite waard. Een Ksar is een typisch Berberse woonvorm en komt vooral voor in de woestijnen van Noord Afrika. In een Ksar wonen diverse familie’s, het is een soort ommuurde gemeenschap vaak gebouwd op een specifieke locatie. In een Ksar zijn graan opslagplaatsen en woonhuizen. Ze werden meestal gebouwd aan de uitlopers van een oase en daardoor was er water en heel belangrijk de poorten werden gesloten s’avonds om de bewoners te beschermen tegen de aanvallen van nomaden stammen. In de Ksar die wij bezochten mocht iedereen komen wonen, als je maar meehielp met de oogst van de dadels en het verwerken van het graan. In Kasba’s wonen vaker grotere rijkere familie’s. De Ksar die wij bezochten was totaal niet toeristisch. Het leven van alle dag, vrouwen en kinderen, zag je in de diverse donkere steegjes. Bij een vriend van de camping man mochten we binnen kijken. Een apart sleutel systeem, met hout en spijkers zorgde voor de toegang. Beneden de beesten en op de 1ste verdieping leeft de familie. Thee werd aangeboden en brood met dadel siroop werd klaargezet. Twee witte jurken hingen aan de muur en jawel hoor er moest toch even een klein feestje gemaakt worden. Nou ja een beetje overdonderd toch maar mee gedaan. Onderweg nog n hele uitleg over mannelijke en vrouwelijke palmen, maar daar kom ik een andere keer nog op terug. Het is mooi geweest voor vandaag.

Geschreven door Gerrie.op.reis