Vandaag om 09.30 vertrokken na een Indiaas ontbijt, brrrrr. Je snapt niet dat ze dat s’morgens al wegkrijgen. Allereerst naar het Tirumalai Naicker Paleis gegaan. Ze waren het zowaar aan het restaureren. Dit is een 17de eeuws paleis gebouwd in 1636 door koning Tirumala. Hij regeerde van 1623 tot 1659, het paleis was zijn hoofdpaleis waar hij woonde. Wij zagen alleen grote ontvangst hallen, ergens zal hij toch geslapen en gewoond hebben. Ik had net tegen Theo gezegd kijk die stomme toeristen gaan in een fietsriksja zitten en jawel hoor onze gids zei het volgende programma onderdeel is met een fietsriksja door de groeten en fruitmarkt te gaan. Wat doen we, oké toch maar doen!! De riksja was eigenlijk net de smal voor onze beide konten, maar het ging. De riksja man moest fietsen en soms lopen en duwen. Op het eind was hij de weg kwijt en moest hij weer een heel eind terug. Was grappig lagen er links stapels uien wees hij naar de uien. verderop lagen de appelen en wees hij de appelen aan. Hij had het er druk mee om alle groeten en fruit aan te wijzen. Na de fietstocht uit schuldgevoel toch maar extra fooi gegeven! Ipv 200 ,250 roepies. (2€/2,50€) Hij was er blij mee! Op naar het Gandhi museum. Een juffrouw die uitgebreid een ticket uitschreef voor 50 (0,50) roepies en mij later terug riep want ze had de verkeerde datum ingevuld! Een hele kindergarten klas kwam het museum bezoeken och arm wat moeten zij daarmee. Gandhi was eigenlijk advocaat, maar later ging hij zich kleden als de armsten en sprak ook hun taal. De latere onafhankelijkheid van India, los van Engeland is bereikt door door zijn vreedzame, geweldloos verzet. Tot slot hebben we de bloemenmarkt bezocht. Bloedheet en alle bloemen zitten in grote plastic zakken. De bloemetjes, zonder steel, worden per kilo verkocht en in een plastic zak meegegeven. Alles wordt eerst afgewogen, natuurlijk. Ze zullen het niet lang houden bij deze hitte en in een plastic zak,. Er worden mooie bloemenslingers gemaakt, vooral de lotusbloemenbinders waren specialisten. Daarna was het lunchtijd. Toen we de chauffeur vroegen kun je stoppen bij een bakery viel hij van zijn stoel een lachte zich kapot dacht we dat niet meenden. No restaurant, no! We hebben n paar somosa gegeten en Snickers gekocht. Gebakjes gekocht voor de chauffeur want die had s’middags vrij en kon naar zijn vrouw en zoon. Wij zijn een paar uur gaan liggen.

Geschreven door Gerrie.op.reis