Vandaag gaan we de verlaten mijnen van Midelt bezoeken. Onze gids Jamal, een jonge kerel, die hartstikke scheel keek. Dat was ff wennen want hoe kijk je hem nou aan. Maar het was een super gids, een selfmade man. Hij wist veel te vertellen. Hij was nooit naar school geweest, want hij moest zijn vaders taken waarnemen, zijn engels had hij via films op tv geleerd. Hij wist veel van de omgeving, de werking van kruiden, de cultuur van de Berbers, die behoorlijk afwijkt van de officiële Marokkaanse cultuur met haar islam. Na eerst een hele tijd door een droog landschap, bezaait met alle kleuren plastic afval, gereden te zijn kwamen bij het gebergte en de mijnen. Speciaal voor Ben zal ik een klein stukje geschiedenis vertellen, want anders weet je helemaal niet wat je op de foto’s ziet. In de jaren 30 van de vorige eeuw zijn de Fransen hier begonnen met de mijnbouw om lood en zilver uit de bergen te halen. Het lood werd tot in de jaren 60 naar Noord-Frankrijk geëxporteerd. Daar werd het verwerkt in brandstof. In de bloeiperiode van de mijn woonden en werkten hier tussen de 3000 tot 6000 mijnwerkers. Vanwege de mijnbouw werd er in Midelt als 1ste plaats in Marokko “groene stroom” geproduceerd. Nadat de Fransen in 1962 vertrokken hebben ze de mijn nog tot de jaren 80 voortgezet. Maar het was niet meer rendabel. Lood in benzine werd trouwens ook verboden. Tot overmaat van ramp kwam er een overstroming in het gebied. Na de hevige regenval steeg het water in de kloof zo snel, dat iedereen hals over de kop moest vluchten. Toen het water weer zakte bleef er een dikke laag modder over. De bioscoop met haar oude mozaïekvloer is nog altijd bedenkt met zand en modder. Het dorp Aouli werd een spook dorp. Na enkele jaren kwamen de mensen echter weer terug op zoek naar edelstenen en mineralen. De tunnels zijn kilometers lang. Mijnwerkers gaan nu vaak helemaal alleen met slechts een lampje voor op het hoofd en een tasje voor vondsten de mijn in. In de loop van de jaren zijn er al veel mijnwerkers verongelukt in de mijnen. Er ligt nog steeds een heel dorp, hutjes waar het werkvolk woonde en mooiere optrekjes waar de ingenieurs, de dynamiet mensen, de opzichters woonden. Verderop ligt nog een oude kasbah, hier woonden vroeger 45 gezinnen. Bij onraad of bedreiging werd er getrommeld, door de “zwarten” om vrouwen en kinderen in veiligheid te brengen. De berbers oftewel de Amazigh geloofden in de goden zon en maan. Ze hebben een eigen vlag! De Fransen kwamen met vliegtuigen om het gebied te veroveren en te bombarderen. Knap lullige streek, de hele mannelijke bevolking ligt naast de Kasbah op een klein kerkhofje. Water is heel belangrijk in de dessert, Jamal liet ons zien hoe je met een ei in je hand kon ontdekken waar water in de grond zit. Het ei gaat rechtop staan. Ga ik thuis toch eens proberen. Er zijn problemen met internet, dus het lukt allemaal niet zo goed!

Geschreven door Gerrie.op.reis