We rijden vandaag door de Connemara (een van de mooiste streken van Ierland volgens het programma!) Het is een rustige, landelijke omgeving, beetje heuvelachtig, paar meren, schapen met lammetjes, maar vooral door de mooie blauwe luchten ziet het er allemaal fris uit. FF een koffiestop, want al die mensen op leeftijd, moeten om het 1.5 uur plassen. We rijden naar Kylemore Abbey. Een prachtig kasteel met grote tuinen en landerijen en het ligt aan een meer. Dit kasteel is gebouwd door Mitchell Henry, zoon van een rijke katoen handelaar uit de omgeving van Manchester. Mitchell was eigenlijk dokter, maar nam al snel het bedrijf van zijn vader over. Mitchell werd verliefd op Margaret Vaughn en zij trouwde in 1840. Zij gingen op huwelijksreis en daar ontdekte ze deze plek. Mitchell beloofde zijn vrouw hier ga ik voor jouw een kasteel bouwen. Daar komt dat liedje vandaan : “Ich bau dir ein Schloss, so wie in marchen” oh nee dat was een ander verhaal. Het kasteel had 33 slaapkamers, 4 badkamers, 4 zitkamers, danszaal, biljart-, bibliotheek-, studie-, kantoren en keuken etc. Alles werd in Victoriaanse stijl gebouwd, maar wel met moderne dingen zoals een doorspoel toilet bijv. Voor de regio betekende het dat er veel mensen konden werken aan de bouw, in de tuinen. Mitchell en zijn vrouw waren sociale mensen. Ze zorgden goed voor hun personeel, lieten scholen bouwen. En op het jaarlijkse feest mocht het personeel door de voordeur binnen komen. Wat in die tijd hoogst bijzonder was. De familie had 9 kinderen, De hele familie ging in1874 naar Egypte op vakantie. Daar stopte het sprookje, Margaret werd ziek en overleed in Egypte ze was slechts 45 jaar. Zij heeft nog een half jaar opgebaard gelegen in het kasteel. Mitchell was ook politiek actief en zorgde er mede voor dat de landlords hun grond moesten afstaan aan de arme boeren.MItchell verloor zijn kapitaal door verkeerde investeringen in de goudmijnen in oa. Zuid Afrika. Het kasteel moest verkocht worden. De Duke of Manchester kocht het kasteel. Hij was een lapzwans, maar was zo slim om met de enige erfgenaam van een zeer rijke Amerikaanse miljonair te trouwen. Deze Helen heeft veel aan het kasteel veranderd. Al het marmer uit de regio en alle meubilair werd in het water gegooid. Zo wisten ze zeker dat niemand anders het zou kunnen gebruiken. De duke had veel vrouwen en was gokverslaafd. Een aantal keer heeft zijn schoonvader hem uit de brand geholpen. Maar uiteindelijk moest het verkocht worden. Ze vroegen er 150.000 pond voor, maar niemand wilde net na de 1ste wereldoorlog dit kasteel kopen. De benedictijnen nonnen uit Ieper (Belgie) waren door de Duitsers verdreven en hebben het kasteel gekocht voor 30.000 pond. Zij hebben er een meisjesinternaat voor 240 (vnl voor rijke meisjes) en school van gemaakt. Nu zijn er nog 14 nonnen. Het is een prachtig complex. S’middags nog ff doorgereden naar Galway, een soort Valkenburg met heel veel toeristen. Ik was liever langer in het kasteel gebleven, dat is duidelijk.

Geschreven door Gerrie.op.reis