Vandaag richting noorden naar de havenstad Tripoli. Het is een meer traditionele stad als Beiroet. Meteen beginnen bij weer een kruisridderskasteel. Blijkbaar zijn ze hier nogal aanwezig geweest. Ze bouwden hun kastelen op de ondergrond van anderen. Handig poets je die meteen van de kaart. Van de kruisridders waren 90%pelgrims, 10%kwam om te vechten. Maar die 90% waren denk ik ook geen lieverdjes. De gids vertelde zo uitvoerig en uitgebreid haar verhaal dat weer iedereen afhaakte. Ik kan jullie helaas dus ook niet teveel details vertellen. Maar het was leuk om er doorheen te wandelen en te bedenken dat hier honderden jaren geleden mensen geleefd en gestorven zijn. Door de souks gewandeld. Dit is nog een overdekte markt zoals wij ons hem voorstellen. Groenten, vlees, vis, goud, kruiden etc. Elk centrum heeft 5 gebouwen die rond het centrum liggen: de moskee, de madrasse (korenschool), karavanserai ( winkel en overnachtingsplaats voor reizigers), bibliotheek en de hammam. De moskee, mochten we allen gekleed in lange jurken en haren bedekt bezoeken, de hammam was ooit heel mooi geweest maar niet meer in gebruik. De karavanserai verkocht vooral zeepjes en reukjes. Maar door de souks wandelen blijft heel bijzonder. Door naar het noorden een mooie route door de Qadishavallei waar de maronitische gemeenschap al eeuwenlang leeft. Dit is een tak van de katholieke kerk, hun hoofdzetel is in Libanon. Het is een vrij rijke gemeenschap vele gronden zijn van hun, maar ze gaven ook wat weg. Enkele dorpen hebben ze gesticht. In hun oorsprong waren ze heel puur, geen materiële zaken, ze leefden zonder dak boven het hoofd. Nu is er een klooster waar we zijn gaan kijken. De façade dateert uit 1865.
De cederboom is het symbool van Libanon. Het staat in hun vlag, op het paspoort en overal waar je maar een symbool vindt. Na de onafhankelijkheid van Frankrijk in 1946 is de vlag aan gepast, niet meer de Franse kleuren maar de cederboom in wit wat staat voor de bergen met sneeuw, melk en yoghurt. Een klein bosje cederhout is er nog over, maar er wordt 1 Mio. 2KM nieuw aangeplant. Je wordt dood gegooid met stukjes bewerkt cederhout, super lelijk, parfum van cederhout, honing van cederhout en ga zo maar door. Daarna retour naar Byblos nog een keer Libanees eten, inpakken en morgenvroeg naar het vliegveld in Beiroet. Libanon een klein land, een bijzondere geschiedenis. Ze weten zelf denk ik nog niet goed waar ze bij horen, moslims, katholieken, Arabisch of Syrisch of toch Feniciërs. Of toch het Parijs van het midden oosten. Vluchtelingen een plaats geven of juist niet. Rijk en arm, de dollar of de Libanese pond. Wat wel een feit is het zijn heel open en aardige gastvriendelijke mensen.

Geschreven door Gerrie.op.reis