De laatste dagen voelde ik me geregeld als in het tv programma van Max “we zijn er bijna”. Alleen die mensen kiezen ervoor om met een hele groep op camperreis te gaan. Eerst stonden we op een camping , een ware Nederlandse kolonie. Een dorp in de middle of now where, alleen Nederlandse auto’s. Allemaal met caravans en vouwwagens. Campers zag je er nauwelijks. Alle grasveldjes mooi aangeharkt en de wasjes strak buiten op een extra gespannen waslijntje. Een foto gemaakt liggend achter de heg, maar keek je erover heen dan een stampvol zwembad. Zoals al eerder gezegd wegwezen. De dag erna een Italiaanse camping. Ik schat 300 personen op de camping. 2 douches en 2 wc’s voor dames en hetzelfde voor de heren. Houdt niet over. Dus vroeg douchen en weg wegwezen. De Italianen zetten allemaal hun stoelen en tafels bij elkaar onder een soort feesttent en allemaal samen BBQ en tetteren. Lijkt een beetje op de reklame van Bertoni, van de spaghetti met tomatensaus. Gisteren kwamen we op een camping aan de kust. Van te voren gebeld of er plaats was: Geen probleem, kom maar! Nou zoveel tenten en vouwwagen etc bij en op elkaar. Vannacht kon ik 3 buurmannen vanuit de camper een hand geven zo dicht op elkaar stonden we. De overbuurman, stond er elke jaar 4 maanden. Hij woonde 50 km verderop. Ja hij vond het super gezellig hier. Hij was druk bezig de blaadjes van de bomen van zijn voortenttapijtje te vegen. Aardige man trouwens. s’morgens vroeg zag ik koppeltjes en hele familie’s met rolkarretjes met stoelen en tafels de weg over steken om naar het strand te gaan. Ja je sjouwt je inderdaad een bult tijdens je vakantie. Ook hier reageerde de receptie verbaasd dat we na 1 nacht al vertrokken en ik vol blijdschap het plastic bandje, wat je om je pols moest dragen, door kon knippen. Vandaag aangekomen op een agroturismo camping in Sistiana , 10 km voor Triest. We staan op een mooi groen plekje tussen de bomen en achter ons ligt het zwembad. Een badmeester let op dat er niemand kopje onder gaat. Twee oudere dames deden een rondje zwembad dat in hield dat ze zich vast houdend aan de kant voetje voor voetje een rondje langs de zijkant in het water maakte. Ja zo kan het ook. Er zijn ook andere toeristen, ook met kinderen. Het is te doen. Op de fiets nog even een ijsje gaan eten in het dorp. Heerlijk!!Een soort Theodag en morgen met de bus naar Triest.

Geschreven door Gerrie.op.reis