Ik loop een beetje achter met mijn reisverslagen. Druk druk is een flauwe smoes. Die gebruik ik dus ook Niet. Op dinsdag nog een dag gebleven op de fantastische camping 2 zwembaden, heerlijk eten. Er was een nadeel, heel veel blije Vrolijke vaders die de hele dag met hun kwekende kinderen in het zwembad lagen. Dit zijn meestal Nederlandse blije vaders en Nederlandse kwekende kinderen. Daar had ik het wel na twee dagen mee gehad. Samen romantisch gegeten aan het zwembad en nog een sambucca gedronken. Het Italiaans drankje dat Therese altijd klaar had staan. Nogal sterk maar wel lekker. De herinnering bracht tranen naar boven. Therese is nu 2 jaar dood. Ze is 92 geworden, maar ik mis haar nog steeds.Op woensdag hadden we met Bart en Michiel afgesproken. Bart is de zoon van Therese en heeft al 17 jaar een huis in Cupa. Een dorpje waar 3 mensen wonen en verder niets. Hij heeft het 17 jaar geleden gekocht en er 17 jaar lang aan gewerkt om er iets van te maken. Het ziet er mooi uit. Ik zou er gek worden. Maar hij en zijn vriend Michiel vinden het fijn en komen er tot rust. De hele streek is 8 jaar geleden getroffen door een enorme aardbeving. Wij hebben er wel iets van gehoord, maar is toch grotendeels aan mij voorbij gegaan. Als je het ziet in alle dorpjes hier, het is verschrikkelijk, overal worden pas na 8 jaar woningen gerenoveerd. Er staan hijskranen, bij de restaurantjes zitten bouwvakkers te eten. Er staan overal noodwoningen, mensen kunnen niet terug naar hun huizen. Echt Groningen is er niks bij!!De maffia verdiend er goed geld aan, zodat voor de echte renovatie nu nauwelijks budget over is. Bij Bart en Michiel allerhartelijkst ontvangen, een hele lunch was in elkaar gedraaid. Heerlijk en lekker. Veel tijd genomen om bij te kletsen en alle gedachten en gevoelens uit te wisselen. Samen naar het meer van Fiastra gegaan en gezwommen en s’avonds tussen de bouwvakkers gaan uit eten. De camper stond op het enige vlakke stukje grond in Cupa. Dit had Therese nog moeten zien. Op donderdag morgen samen een bak koffie gedronken en wij zijn naar Montappone gereden.Door een prachtig gebied in de Marken. In Montappone was een museum over de strooien hoeden cultuur in de regio.Wij hadden geluk een ander stel had gebeld voor een afspraak en wij konden mooi mee liften. Leuke excursie en daarna terug naar het meer waar we nog een nachtje wilde blijven. Bart kwam nog met de motor en wij hebben samen nog eens heerlijk alles besproken. Er is hier nergens een grotere supermarkt dus vanavond ook maar weer uit gaan eten, was niet veel soeps. Morgen zien we wel weer.

Geschreven door Gerrie.op.reis