Vandaag wordt het een korter verslag dan het Maffia verhaal van gisteren. Gisteren zijn we ook nog in Gibellina geweest. Dat is een plaats die met een aardbeving in 1968 geheel verwoest is. Ze hebben een nieuwe stad gebouwd. Met veel kunst en moderne architectuur. Nou de nieuwe gebouwen zaten al vol roest en scheuren. De kunst was zo afschuwelijk en niets zeggend dat we niet eens uitgestapt zijn om foto’s te maken. Dat was dus Gibellina. Vandaag hebben we ingeschreven voor een : Tour en zeep personalisatie in het zeepmuseum in Sciacca. De weg erheen was verschrikkelijk. De takken langs de weg schuurde aan twee kanten langs de camper. Dat was eigenlijk al balen. Dan een klote klein zandweggetje op om bij het museum te komen. Wij waren de enige gasten voor de rondleiding door het zeepmuseum in het 19 de eeuws gebouw met hoge plafonds en origineel metselwerk. De eigenaar/gids zou ons informeren over de zeepgeschiedenis, de productie en we zouden zelf een zeepje maken. Nou ja, bij mij (en bij Theo ook maar die verbergt dat iets beter)was de zin al een heel eind over voordat we begonnen waren. Alessandro kon praten als Brugman en zwaaide met beide armen constant in de lucht om zijn verhaal kracht bij zetten. Nou wij gingen zitten op de 1ste rij, want we waren tenslotte maar met zijn tweeën. Een heel verhaal volgde al 5000 jaar geleden werd er al zeep gemaakt. (Natuurlijk alleen voor de mensen die zich waste. Er zijn hele periodes in de geschiedenis geweest dat men zich maar 1 x per jaar en liefst helemaal niet waste). Voor zeep heb je vet nodig, kan zijn van palmolie, olijfolie, varkens, avocado etc. Op Sicilië gebruiken ze de olijfolie. Het allerslechtste gedeelte wat overbleef van de olijfolie kreeg zo toch een functie. Samen met (bijtende) soda en glycerine krijg je de basis voor zeep. Dat spulletje moet je smelten en dan kun je er geur en kleur aan toevoegen. In ons geval konden we kiezen uit sinaasappel of citoenextract. Wij wilde allebei. Je kon het ook nog opleuken ( kleine scrupfunctie) met oregano. Nou dat doen we dan ook maar bij de Citroën variant!! Normaal duurt het procedé dagen zo niet maanden, maar daar had Alessandro het volgende op gevonden. Opwarmen op een elektrisch plaatje, kneden en in een “bakvormen” prutsen en vervolgens in de diepvries zetten en klaar is kees. Hij zag het zeep maken als een artistieke bezigheid. Het vet in de zeep is natuurlijk heeeel erg goed voor je huid. Na 1 uur vertrokken we met 2,5 zeepje. Die gaan we zeker uitproberen. Ze liggen nu nog in de koelkast voor het geval het vet gaat smelten!!!.

Geschreven door Gerrie.op.reis