Na het nodige gemanoeuvreer de camper van de terrascamping gekregen. De volgende bestemming is Piacenzo. Ik had een mooie Agriturismo camping L’Urteia gevonden. Beetje verder weg van Piacenzo maar we gaan toch op deze plek kijken. Het viel tegen om de plek te vinden. Heel klein smal straatje ingereden, met twijfel of dit goed was. Nee dus, na 500 meter kwam ons een Nederlandse camperbus tegemoet. Ja wat nu de heren hadden overlegd dat de camperbus stukje achteruit zou rijden en dan opzij zou gaan staan. Het leek mij geen goed plan, teveel risico dat hij zich vast reed, dus er was geen andere optie dan dat wij, in dit geval Theo, 500 meter achteruit zou gaan rijden. Wat een geluk dat we rijlessen gehad hebben, want het lukte. Toen kon ik ook pas de kleine lettertjes op het bord lezen “GO BACK!!Don’t take this road it’s dangerous”. Dat klopte inderdaad. Nou de camping lag om de hoek, van een ander klein straatje. Ik raakte aan de praat met de tegenligger/buurman. Hij vroeg waar wij vandaan kwamen? Ik antwoordde en hij zei ik ken maar een persoon in Venray en dat is Rene van Stokkem. Nou ja zeg, dat is de broer van mijn zwager. Wel heel toevallig, zo zie je maar hoe klein de wereld is. Deze avond gegeten bij het restaurant van de agroturismo, was lekker, maar s’nachts kwam het er toch weer uit. Teveel olie en te zwaar, dat ben ik ff niet meer gewend. Heel apart hier drinken ze de wijn uit aardewerken soepkommen. Alle Italianen jongen en oud leurkte aan de soepkommen met wijn. Wij gaven de voorkeur aan een glas (fles). Vandaag geen zin om 1 uur in de bus te zitten om naar Piacenzo te gaan. Dus ik had een fietsroute uitgezocht van zo’n 10 km (half uur fietsen) naar Grazzano Visconti Piacenza. Het is een dorp waar de tijd is stil blijven staan. De huizen en de gebouwen zijn met geen ander Italiaans dorp te vergelijken. Dit dorp is rond 1900 ontstaan. Een van de belangrijkste Italiaanse families uit Milaan nl. de Visconti’s en wel de hertog Giuseppe Visconti di Madrone begon begin 20ste eeuw met de herbouw van het kasteel. Er zijn documenten uit 1114 waarin voor het eerst over dit dorp wordt geschreven. De beste man wilde het kasteel en het dorp renoveren met nieuwe gebouwen uit de 14de en 15de eeuwse stijl. Het verlangen terug naar het verleden was blijkbaar heel groot en hij wist denk ook niet wat hij met zijn geld aan moest!! De legende zegt over het kasteel dat de geest van de mollige Aloise , die hier stierf van liefde, nog steeds ronddwaalt. Haar ontrouwe echtgenoot bedroog haar en zij stierf van liefdesverdriet. Als je het kasteel s’nachts bezoekt wordt je verrast met intimiderende pesterijen. (Wat dat ook moge zijn??). Ze wordt niet boos als je haar geschenken, liefst juwelen geeft! Nou mooi niet. Terugweg nog even een helse klim naar een wijnboerderij, maar die lag zo stijl dat we omgedraaid zijn. Natuurlijk reden we pal tegen de allerbeste gelato salon aan in het dorp Rivergaro. Ieder een ijsje en tot slot nog een samen, heerlijk!

Geschreven door Gerrie.op.reis