We zijn dus gisteren meteen gaan brassen, want ja het boordtegoed van 400$ moet er wel doorheen, het is anders gewoon weg en dat is zunt!! In het visrestaurant gaan eten. En ja dan ook maar meteen de Lobster besteld. Het was er heerlijk rustig en bijzonder lekker. (Ben laat Nel de foto’s maar eens zien van het super lekkere eten en ze is overstag.) Met zo’n etentje schiet het ook lekker op met het boordtegoed. Nog even terug komend op Stockholm. Maandag 7 oktober, de dag dat wij weer vertrokken, was er in het Nobelhuis de prijs uitreiking voor geneeskunde. De rode, sorry de blauwe loper, lag er al. De prijs ging naar twee Amerikaanse wetenschappers, Victor Ambros en Gary Ruvkun. Zij hebben onderzoek gedaan naar de regulering van genen. Ze hebben iets op wormen uitgeprobeerd. Schijnt volgens het committee heel baanbrekend te zijn. Ze krijgen de prijs en ieder een bedrag van 11 Mio. Zweedse kronen (970.000€). De mascotte, van Patty en Volker, Sweetiebear was erbij. De zonsondergang was gisteravond erg mooi. Na de Lobster ff uitbuiken in het Theater. Het programma was een ode aan vrouwelijke artiesten, ik kende alleen Tina Turner en Betty Mittler en Madonna. Was veel en hard geschreeuw, niet echt heel goed. Bij de Billboard, dat is de pianobar, waar wij s’avonds aan de bar zitten, zitten elke avond een aantal vreemde types rond de piano en zijn pianist. Een groepie ( een vrouw op leeftijd!!) is zo vreemd ze heeft haar tablet voor zich staan en neemt alles op en zingt alle nummers voor zichzelf mee met de pianist. Ze is echt helemaal in trance. Ik dacht dat het zijn moeder was, maar dat bleek niet het geval! Twee anderen zitten ook ademloos en in extase naar hem te kijken en mee te zingen. Nou het is een zanger/pianist (volgens Theo) van niks veel te snel alle nummers afwerken en knots hard zingen. Zelfs Theo is ervan aan de sterke drank gegaan!!Vandaag een stop in Ronne een dorpje op een heel klein eilandje. Het is totaal ingeslapen, niets te zien niets te doen. Eigenlijk meer opvulling van de reis anders zijn we te snel weer in Rotterdam. FF een rondje gelopen, maar snel weg wezen hier. Je wordt al depressief als je er een half uur bent. Ze hebben nog geprobeerd de stoplichten op te leuken en de huisjes een kleurtje gegeven. Ik heb met de mensen te doen die hier hun leven slijten. Het was totaal niet moeilijk hier foto’s te maken zonder mensen erop. De Deense taal lijkt wel op onze taal, dus bordjes kun je lezen. Maar wij zorgen dat we zo snel mogelijk weg zijn.

Geschreven door Gerrie.op.reis