Zondag, rustdag of toch niet! We zijn nog een keer de mooie route door de wijnvelden gefietst naar het Italiaanse gedeelte nl. Gorizia.Het blijft vreemd dat ze na de 2de wereldoorlog gewoon het gebied in tweeën gedeeld hebben. Italie kreeg de stad en Joegoslavië ging aan de andere kant van de grens een nieuwe stad bouwen. Nova Gorica moest een stad worden die over de grens (met Italie) zou schitteren. Een leerling van de beroemde Corbusier maakte een masterplan voor de stad op basis van het modernisme van rond de jaren vijftig.Tito wilde allemaal brede straten voor parades, tanks en er konden in geval van nood ook vliegtuigen landen. Kortom een ruim opgezette stad met brede wegen en veel groen en heel, heel veel super lelijke gebouwen. De laatste muur in Oost Europa stond in Nova Gorica. Midden in de stad, over het Transalpino plein, liep de grens tussen Italie en Joegoslavië. Tot 2004 stond er een hekwerk over het plein om de twee landen te scheiden. Het plein, het station en de steen die de grens aangeeft wordt nu gerenoveerd in verband met de happening rondom Culturele hoofdstad 2025. Gorizia is de zusterstad van Venlo, ook zo’n geweldig mooie stad in onze omgeving, die overspoeld wordt door Duitsers. De twee steden hebben elkaar dus gevonden. Op deze zondagmorgen toch nog ff de kerk binnen gelopen, was niks te doen, maar een mooie kerk. Er was een tentoonstelling in het lokale museum over de jaren 70tig. Erg leuk, maar ook wel confronterend dat alles wat daar staat gewoon tot ons dagelijks leven hoorde. Het zijn museumstukken, wij misschien ook wel!! Lamborghini was een traktor bouwer en die vond de koppelingen van zijn twee Ferrari’s niet goed. Hij adviseerde zijn traktorkoppelingen te gebruiken. De arrogante baas van Ferrari zei blijf jij maar mooi tractors bouwen. Lamborghini was natuurlijk op zijn pik getrapt en is daarna zijn Lamborghini gaan ontwerpen.Deze stond hier nu glimmend en wel tentoongesteld. Er werd kleding, plastic meubels, zonnebrillen, muziek en een juke-box gepresenteerd, Ohhh alles zo herkenbaar. Wij moesten in onze stamkroeg, steeds aan de kastelein Hans, vragen om een muzikale gulden voor de juke-box vragen. Wij hadden zelf geen geld over om plaatjes te draaien en vonden dat de kroeg voor muziek moest zorgen. Nog even bij het Palazzo Coronini gestopt, maar die waren ook druk bezig met de renovatie voor volgend jaar. Mijn zus Anita belde voor een groepsgesprek om haar simkaart uit te proberen vanuit Nepal, waar zij op vakantie is en het werkte Een kleine prive wijnproeverij gedaan op de camping c.q. bij de wijnboer en wijn besteld, die we morgen mee kunnen nemen.

Geschreven door Gerrie.op.reis