Op donderdag om 10.00 uur met Martien en Annie afgesproken om diverse dingen te gaan bezoeken in Vientiane. Eerst maar eens een tuk-tuk regelen. Er stonden er 3 maar instappen ho maar. Het bleef vrij onduidelijk waarom we niet mee konden. Tot vervelends toe, bleven we staan en vragen ( ik dus vooral!!) hebben ze ons uiteindelijk voor 0,89 ct. met zijn vieren naar het Cope visitor centrum gebracht, aan de andere kant van de stad. Een ingetogen bezoekerscentrum en museum over de bombardementen en de gevolgen daarvan voor Laos. In Laos voerde een geheime oorlog!
Met de geheime oorlog wordt een tijdsperiode tussen 1962 en 1975 aangeduid waarin de CIA in het geheim (voor een groot deel van het westen) Laos met bommen bestookte. Gedurende die negen jaar werd het Aziatische land gemiddeld om de acht minuten gebombardeerd door Amerikaanse vliegtuigen, zonder dat daarvoor toestemming was verleend door het Amerikaans Congres.
De geheime oorlog kwam voort uit angst van de Amerikanen dat het communisme in Indochina zou oprukken, het 'domino effect' zoals president John F. Kennedy dit benoemde in zijn eerste State of the Union.
De geheime oorlog kwam ten einde op 21 februari 1973.
De geheime oorlog maakte van Laos het meest gebombardeerde land ter wereld. De Amerikanen gooiden hun vliegtuigen leeg boven Laos, want anders konden ze verderop in Thailand niet landen. Je kunt het je haast niet voorstellen, alsof je een pakje sigarettenpeuken uit het autoraam gooide en je nergens druk om maakt, als jij het maar kwijt bent!!!!! In deze periode werden er veel clusterbommen, napalm en Agent Orange gebruikt. Deze clusterbommen maken tientallen jaren later nog steeds slachtoffers. Dit omdat de bom bestaat uit honderden kleinere bommetjes, zo groot als een mandarijn. Nog steeds vallen er slachtoffers, kinderen die aan het spelen zijn poeff, potje koken op de grond waardoor deze warm wordt en poefff, de grond bewerken en ja hoor poeff.
Twee filmpjes hebben we bekeken en er lagen protheses in alle maten en soorten. Triest en het gebeurd nu op de wereld nog steeds. Door naar de Patuxai. Een triomfboog gebouwd met het cement dat de US gegeven heeft om een nieuwe luchthaven aan te leggen. Hebben ze mooi niet gedaan. Het lijkt op de Franse Arc de Triumphe. Martien en Theo zijn naar boven gekomen en wij hebben ze op de foto gezet!!.
Heerlijk geluncht samen en door naar de Wat Si Saket. Een mooie, hele oude tempel met ontelbare boeddha beelden. Binnenin mooi geschilderd, mocht je geen foto van maken……… dus toch. Een bruidspaardje liep er rond, blijft leuk om op de foto te zetten en de fotograaf (niet) voor de voeten te lopen.
Een drukke dag maar nog even een ander experimentje, samen met Annie naar de haarwassalon.Voor 0,89 ct. Wassen ze 3 keer je haren, hoofdmassage en droog föhnen. Koud water op de kop, maar met dit weer is dat heerlijk. Theo liet zich scheren, maar die was minder enthousiast.
Daarna afscheid genomen van de familie Brakels. Het was erg leuk om 2 dagen met elkaar op pad te zijn in Laos. Binnenkort in Venray samen koffie drinken.

Geschreven door Gerrie.op.reis