Op vrijdagmorgen, koffer inpakken voor vertrek zaterdag naar Hurghada. Na de lunch samen met de taxi naar Luxor gegaan om op mijn gemak nog eens door de stad te wandelen en een djellaba te zoeken. Shop in shop uit en jurken passen. Bijzonder ik passen en 3 kerels staan erbij te kijken of ik het ding over mijn hoofd en tieten krijg. Viel nog niet mee. Een Djellaba gevonden bij een kei geile vent, de kwijl liep uit zijn mond. In Nederland zou hij aangeklaagd worden voor grensoverschrijdend gedrag. Maar hier vind iedereen het heel gewoon. Bij een andere verkoper nog een paar exemplaren gekocht en bij zijn oom de jurken korter laten maken. Hij zat in een piepkleine winkeltje en vertelde dat het zijn huis was. Hij at en sliep er.Maar hij was gelukkig. No women no cry was zijn levensmotto. We hebben hem een extra fooi gegeven. s’middags naar het Winter palace hotel in Luxor gegaan. Prachtig koloniaal hotel. Een plantencollectie in de tuin met een oorsprong van overal over de wereld. Howard Carter nam zijn gasten hier vaak mee naar toe. Toen Theo en ik 1997 in Egypte waren was er net een aanslag op de tempel van Hatsjepsoet geplaagd. In de morgen van 17.11.1997 is deze aanslag gepleegd. 6 terroristen vermomd als Veiligheidskrachten opende het vuur op toeristen die net uit de bus waren gestapt. De terroristen hadden machinegeweren en messen bij zich . Ze doodde 62 mensen. (58 toeristen , 35 Zwitsers, 10 Japanners, 7 Britten, 4 Duitsers , 1 Fransman en vier bewakers ). De aanslag vond plaats 1 uur voordat Beatrix en Claus aan hun staatsbezoek aan Egypte begonnen. Wij waren vlak na deze aanslag in Egypte en werden als helden ontvangen, fietsend kregen we overal applaus van mensen die aan de kant van de weg stonden. Het hele toerisme was stil gevallen. Dat was een ramp voor het land. Bij de tempel van Hatsjepsoet stond de Egyptische televisie en interviewde toeristen. Ik was er een van. Wij kregen hiervoor een uitnodiging voor een grote feestavond in het Winter-palace in Luxor. Heel bijzonder om er nu weer rond te lopen en een drankje te doen. Om 5 uur zou de bus ons hier ophalen voor een koetsjestocht door Luxor. Met 20 stuks achter elkaar aan. Maar was toch de moeite waard. Onze koetsier sprong van zijn paard en rende voorop om een foto te maken. Het paard begreep het niet helemaal en begon ook te rennen. Toch goed afgelopen. In optocht door de soeks wandelen met de gids Hassan voorop die luid schreeuwerd de weg vrij maakte. Nou dat ging mij echt te ver. De wandeltocht werd voortijdig afgeblazen, want ook enkele anderen zagen het niet zitten of waren bang!!! De avond nog een laatste wijntje(s) op de boot, inmiddels was de hele Brabantse delegatie aan de spetter poep.
Vandaag na 4 tot 5 uur rijden aangekomen in ons resort in Hurghada. Super mooi, bubbels en macrons op de kamer, geen buffet maar bediend worden. Het worden Theo dagen vermoed ik zo.

Geschreven door Gerrie.op.reis