Vanmorgen eerst naar het Bangkokian museum gegaan. Een Thais huis gebouwd voor een welgestelde familie rond 1939. Het blijft boeiend om te zien hoe mensen toen leefden. De vrouw des huizes had 5 dochters, de laatste dochter is 6 jaar geleden overleden. Haar 1ste man was een Indiër, een dokter, die vroeg gestorven is. De dokter had een mobiel weegapparaat, daar moest de klant op gaan staan en kon hij inde spiegel zien wat het gewicht was.Daarna naar het enige street food restaurant met een Michelin ster. Ze koken op een pit, zij ( de kok) heeft een soort lasbril op en een populair gerecht, omelet met crab kost 35€. Je moet om 07.00 uur s’morgens in de rij gaan staan om een nummer te krijgen om te eten en dan afwachten of het gaat lukken. Geen foto’s maken , hoezo??? Vlakbij is een restaurant Thipsamai, bestaat als sinds 1939 en is het 1ste en beste restaurant waar je PadThai moet eten. Vooral de PadThai Sen-Chan with shrimp oil and deep-sea prowns wrapped in ei is beroemd in Thailand maar zelfs worldwide.Het restaurant was nog dicht, maar je kon een bestelling doen en het dan afhalen. Nou dat moeten we uitproberen en proeven natuurlijk. En het klopt het smaakte super goed. Met een rose taxi naar het hotel terug gegaan, vanwege Theo’s knie problemen !!De laatste avond in Bangkok dus vlak bij het hotel, luxe Thais gaan eten, Gin fizz gedronken, krab en scampi’s besteld. Een mooie plek aan het water, hele Thaise families komen hier eten. De dinerboten varen af en aan, de een nog meer verlicht als de ander. Een rose boot op de foto gezet voor Truus. Ja de Taien houden echt van deze kleur.Mooie dag weer.
Geschreven door Gerrie.op.reis