We beginnen mijn blog in het frans, mama, weet je nog boudior.

Ik ben niet meer gewend om stil te zitten. Zweten van stil zitten, die kennen we nog niet.

Kristel, we gaan het weer proberen op vakantie met AutiTravel!
Met nu minder service. De koffer moesten we zelf in het busje tillen en de meeste komen zelf met de trein. Ziet weinig ouders meer en dat is altijd zo leuk.

Schrik? Zeiden ze nou we kunnen wel naar de Efteling? De Efteling? Daar kreeg ik paniek van achter iedereen aan aan het rennen. Nu ben ik getraind!

Haha mag ik 2 bekertjes water. 1 is zo weinig vond ik. On 10:50 uur drink ik altijd 1 groot glas water.

Ik zat bij de mannenafdeling in het busje zei mijn moeder, die andere met alleen vrouwen, maar ik had net mijn favoriete plek weer bij het raam achterin. Moest ik in de andere zitten? Die gezelliger?
Waar zullen ze vandaan komen? Waar wonen ze? Ik ken al 1 naam bij een gezicht: Jasper. Hij komt uit Deventer? Ah daar zit Dimence zullen ze daar van komen?

We hebben net gestopt om 11:00 uur. Gelukje dat iemand moest plassen op mijn drinktijd. Nu kreeg ik een bekertje water en een eierkoek.

Nu durf ik nooit meer mijn armen bij mijn hoofd te doen hele vakanties, straks vraagt begeleiding of het gaat elke keer. Mijn angst.

Ik praat over moeilijke dingen. Ik heb afleiding nodig. Deze rit is wel heel lang en stil en weet niet wat ik moet doen.

Ik ben stil.

Jeej nog 3,5 km zet me hier maar uit, gaan we daarheen lopen, wil bewegen 😋

Ik sta al 2-0 achter. Ik vind de online kennismakingsbijeenkomst te moeilijk én waarom zit ik niet in de groepsapp van de vakantie?

Jaaa helemaal in me element. Iemand wilde lopen naar het huisje. Ik wil mee!

Wat zou ik zo graag willen zeggen dat ik even moet wennen, maar ik kan het niet. Ik kan helemaal niet mee doen met de groep. Alles gaat aan mij voorbij ook dat ik aan het wandelen ben. Ik snap er helemaal niks van. Heel dapper zei ik net tegen begeleidster dat ik geen planning heb voor morgen. Dat is heel moeilijk voor mij. Alleen met haar op de kamer kon wel iets vertellen, dat is een compliment voor mij, want op de eerste dag is dat al helemaal moeilijk en zonder praatschriftje nog wel. Ik ben nog niet ontspannen.

Geschreven door Eva.van.huis