Aangezien mijn ouders en ik vanavond naar de voorstelling, ja je leest het goed, weer een voorstelling gaan nu van Kees Momma ook iemand met autisme maak ik deze blog.

De afgelopen tijd ben ik veel op de groep geweest bij mijn woonplek en wat een prikkels geeft dat bij mij. Ik ben zo moe van al het denken en kom nauwelijks aan mijn schema toe, omdat ik alleen maar aan het schrijven ben erover. Al mijn gedachten uit mijn hoofd schrijven en hopen dat begeleiding mij daarbij kan helpen daarmee om mijn hoofd leger te maken en dingen op te lossen, want er speelt zoveel. Ik vang alles op van de groep als ik daar ben en nu keek ik de eerste documentaire van het beste voor Kees en nu ik me zo voel al die prikkels herken ik alles bij mijzelf van wat hij vertelt, zoals:

* Kees drinkt ook geen thee bij zijn ouders. Nodigt ze nog amper uit, omdat dat teveel is volgens mij bij mij in ieder geval wel als ik op de groep mijn fruitje eet en drink.

* Kees was van slag door het weer en kan dan niet zijn schema volgen met tekenen enzo en ik ben dat door de groepsmomenten dan heb ik minder energie voor mijn eigen dingen.

* Hij heeft angst voor als zijn ouders er niet meer zijn. Dat heb ik ook. Hoe moet dat dan?

* Die vader van hem zegt dat hij Kees onhandelbaar vond vroeger en hem wel eens een klap gaf en dat Kees dat nog steeds niet is vergeten en opnoemt. Dacht mijn vader dat ook over mij dacht ik, want ik heb nog wel eens nachtmerries over vroeger angstdromen. Was best wek ingrijpend voor mij alles denk ik wat ik mee heb gemaakt.

* Ze eten ook apart, ja haha, deed me denken aan vanmiddag met een groepsgenootje at knackerbröd, nou daar doen mijn oren ook zeer van vind ik ook niet fijn en met mijn ouders eet ik ook altijd eerder dan hun apart vanwege ook het fruit kan helemaal niet tegen als ze daaraan beginnen ja zo jammer.

* De vader van Kees legde uit de reacties die ze kregen op de documentaire dat ze Kees te veel verwennen, maar hij zei anders is het leven van Kees te ondraaglijk voor Kees en ze vinden de momentjes dat hij goed kan tekenen of japans kn leren prachtig om mee te maken. Vinden mijn ouders dat ook mooi om te zien dat ik meedoe met de spellenmiddag enzo dat meemaken? Die treurige momenten in Castricum en Alkmaar weet ik wel zeker van niet.

* Kees werd doodziek van dat gecorrigeer van zijn moeder, haha deed mij denken aan iemand die ik ken.

Maar mijn GGZ begeleider zei dat je beide ouders niet allebei tegelijk wegvallen. Dat het geleidelijk gaat.

* En Kees heeft zijn hele huis getekend, alle ruimtes, ik alleen de woonkamer en mijn uitzicht uit mijn kamer van elk woonplekje. Hebben we dus ook gemeen denk ik.

Zie je ik herken veel vandaag met hem. Ik knap door deze eerste documentaire weer wat op en leuk om dat in de blog te verwerken. Nou vanavond gaan we het zien….

(Tussen hier en nu nog heel veel gestept en gewandeld en boodschapjes gehaald)

…Nou ik ben weer thuis en mijn plannetje van ik mag sprite nemen om 20:15 uur, omdat dat ook waterachtig er uit ziet maar dan met lekkere bubbeltjes is helemaal mislukt. Mijn ouders dachten dat ik er niet was, haha, voor zichzelf koffie halen en voor zichzelf naar de garderobe, nou ja straks zijn ze al weg als ik uit het theater kom zijn ze al naar huis.

Grapje, maar ik heb wel mijn sprite gemist!

De film ja hele rij stond er maar niemand wist waarvoor iedereen ging netjes achter elkaar staan en wát een prikkels net voor de film begint een kwartiertje net genoeg om overprikkeld te raken, jeetje, wat heftig. We kregen een voorstukje te zien van Kees die ons welkom heette en van de maker Monique Nolte, ja dat krijg je niet op Videoland he!
Hij keek geen 1 keer in de camera, ja dat vind ik ook lastig alleen als ik mij goed voel in groen zit kan ik dat soms, mensen aankijken heel kort. Ik was zo benieuwd of zijn ouders nog leefden aan het einde van de film en hij slaapt er nog steeds. We hadden het er in de auto over. Dat ik sneller uit huis ging, omdat ik alles wilde doen wat andere mensen ook doen of kunnen. Ik heb een sterke wil, ik ga door tot me iets gelukt is als ik het wil, maar dat heeft mij ook veel gekost teveel gevraagd van mij zei mijn moeder mooi zoiets.

Mijn ouders zeiden dat Mies niet perfect is. Daar wil ik graag mee afsluiten. Het gaat er niet om of mijn woonplek perfect is, maar of ik gelukkig ben!

Geschreven door Eva.van.huis