We zijn vandaag naar de Efteling geweest, maar ik heb alleen maar paniek gevoeld. Bang dat ze me zouden achterlaten als ik niet in een attractie wilde. Er stond bij de zij ingang waar we naar binnen moesten een hele lange rij met schoolkinderen. Zo druk en die gingen ook allemaal mee naar de fata morgana waar we voor het eerst in gingen. We moesten ook in de rij staan ookal hadden sommige een autipas. Sommige vonden de rij niet erg zeiden ze. In de rij voor de vliegende hollander dacht ik steeds als dat karretje maar 4 stoeltjes voor heeft dan zit ik straks alleen omdat we met 5 deelnemers waren. De 3 begeleiders gingen niet mee in die attractie. De hele rij dat denken en afvragen. Ik zie alleen maar ruggen. Ik ben de hele dag alleen maar achter iedereen aan aan het rennen. Sommige lopen zo hard. Nergens voor een sourvernirtje kijken. Én door.
Na de tweede keer in de piranha, die bootjes met een dikke band eronder, zei ik dat ik nergens meer in wilde en vroeg ik of ze bij me bleef als de rest nog in de villa volta ging. Als iemand iets zou vragen zou ik moeten huilen zo erg was het al. Maar toen we richting de villa volta liepen. Het was al na 17:00 uur. Toen zagen ze dat de droomvlucht ook open was. Én door. Iedereen er in dus ik kan niet achterblijven anders ben ik helemaal alleen buiten. Ik zag alleen maar dubbel nog maar. We waren tot de laatste minuut in het park. Tot 18:00 uur en dan zouden we driekwartier naar huis rijden en kwartiertje even opfrissen zeggen ze én door naar een restaurant. Ik weet niet eens wat ze bedoelen met opfrissen, wat je dan moet doen. Ik ben gesloopt.

Ik heb weer fototjes gemaakt voor me schetsboekje, maar ik vind ze nu even niet leuk genoeg om te plaatsen.

Geschreven door Eva.van.huis