Na een bijzondere avond en nacht zijn we erg vroeg vertrokken om de zonsopgang mee te maken.
Gisteren hebben we de zonsondergang gezien vanaf een uitzichtpunt 20 meter boven de albergue. De albergue was minder.
Bij het registreren waren er slechts enkele mensen in de zaal van 60. Het leek dus erg rustig. Maar uiteindelijk zat de zaal voor 80% vol. Ook boven Mieneke kwam een jonge Aziaat te liggen. Hij was nogal onrustig dus ergens in de nacht is Mieneke boven mij gaan slapen. Ik had voor het eerst mijn oordopjes in die ook gebruik met motorzagen. Ik heb heerlijk geslapen en zo goed als niets gehoord.
Mieneke heeft slecht geslapen en was niet de enige. In de keuken treffen we Mark en Camilla die het hebben over a terrible night.
Verder hing er een penetrante rioollucht in het gebouw. Gelukkig lagen wij bij een raam waardoor het in de nacht meeviel. Gauw vergeten dus deze albergue.
We liepen de hele dag een beetje samen op met Mark en Camilla.
Helaas waren de eerste 3 barretjes dicht zodat het tot 10 uur duurde voordat we koffie konden krijgen. Dat was gelijk wel heerlijke koffie met vers gebakken cake en tortilla. Mieneke knapte er zienderogen van op en liep daarna weer als een speer naar beneden.
Het was een aardigheid om op het terras te zitten omdat iedereen daar de laatste meters aflegde van een flinke stijging.
Ook Evelien en Kathy kwamen puffend boven.
Hierna was het bijna alleen dalen. Door een prachtig landschap en door oeroude holle wegen.
Onderweg komen we verschillende boerderijen tegen. De werkwijze is een beetje zoals in mijn jeugd. Koeien staan nog aan de reupel en lopen in kruidenrijk grasland. De boeren hebben we redelijk moderne tractoren en de huizen en auto's zien er ook wel goed uit. Er wordt dus wel wat verdient. Je ziet best veel vrouwen die het boeren werk doen.
Het schijnt dat veel mannen ergens anders werken.
We komen nu ook weer meer beekjes tegen.
Af en toe moesten we wat oppassen vanwege losse steentjes en op het laatst koeienstront op het pad
We komen langs een boom van 800 jaar oud. Heb er even mee gefluisterd het klopt ongeveer. Het is een kastanje die steeds weer opnieuw uitloopt.
Door een eeuwenoud straatje met veel albergues komen we bij ons hotel.
Een verademing vergeleken met gisteren. Een heerlijk bed, zachte lakens en dikke handdoeken. De luxe voelt vreemd maar is wel lekker.
Ter compensatie gaat we niet ergens iets drinken maar haal ik wat in de supermarkt.
We besluiten wel ergens te gaan eten.Er zijn restaurants genoeg.

Geschreven door Wimisweg