Ik ben bewust wat later begonnen. Alles was nat en koud. En gelukkig brak de zon door om 9.00 uur.
Alles droogt en wordt warm.
Omdat ik meer tijd heb wil ik toch een keer met de Bio lite mijn ontbijt en koffie maken. In het bos wat droge takjes verzameld. Dat ging gemakkelijk.
Ook het branden ging wonderbaarlijk goed. Nog geen 10 minuten en ik had 1 liter kokend water. Genoeg voor havermout en koffie. Inmiddels is alles droog en heb ik zin om te vertrekken.
Op naar Venlo. Bij Genooi kom ik langs een mooi kappeletje van de heilige Nicolaas. Kaarsjes gebrand contactloos betaald ook de kerk gaat mee in de vaart der volken. In de naastgelegen kerk begint bijna een kerkdienst. Ik heb kort met de pastoor gesproken. In de boerderij achter de kerk zit een beheerdersechtpaar die ook de stempel beheeren. Mijn 2e stempel op mijn paspoort.
Venlo even mee gepakt omdat het regende, wel een leuke stad. Er is een brocantemarkt en als ik passeer gaan de zeilen net weer van de spullen.
Door de uiterwaarden verder naar Steyl.
Het kloosterdorp. Ik hoop vader Toni te spreken. Hij ontfermde zich om een oude cliënt van mij. Ik heb die cliënt ooit een keer naar Steyl gebracht om een weekje bij te komen. Ik heb toen met vader Toni gesproken, een charismatische man die zijn werkzame leven in oorlogsgebieden hulp heeft verleend aan slachtoffers van oorlogsgeweld. Na pensionering is hij in Steyl terecht gekomen.
Helaas is hij zo oud dat hij in een verzorgingshuis zit in Tegelen.
Ik loop de Heilige Geest kapel binnen.
Daar zitten de zusters van de Heilige Geest. Ze komen nooit buiten. Een aantal keren per dag zingen ze in de kapel. Het is juist begonnen als ik binnen kom. Hemels! Je ziet ze niet maar hoort dat ze om de hoek zitten.
Één zuster leest een paar bijbelverzen voor in het Duits en daarna zingen ze weer wonderlijk mooi verder.
In de supermarkt wat eten gekocht. Als ik lekker ga zitten om te eten begint het weer te regenen. Snel bij een kerk geschuild.
Hoe ver ga ik vandaag. Ik heb geen zin om te veel te lopen. Vanaf nu loop ik een stuk van de camino route. Bij Swalmen pak ik het Pieterpad weer op.
Ik laat Mieneke weten dat ik wel zie hoe ver ik kom.
Om 15.00 belt ze. Ik loop eigenlijk wel weer lekker. Zal ik Swalmen kunnen halen? Ik probeer het. Even een tandje erbij en dat lukt. Haal vervolgens 2 vrouwen in. We raken aan de praat en vertellen elkaars levensverhaal. Boeiend die ontmoetingen. Probeer toch de vaart er in te houden dat vinden de vrouwen ook wel goed bij hen was de fut er een beetje uit. Na een uur stoppen ze om wat te eten. Ik loop snel door. Mieneke is dan al in Swalmen en ik wil haar niet te lang laten wachten.
Na een kort marstempo ben ik er. Lekker eten met Mieneke en dan naar huis. Vandaag toch weer 30 km.
De afgelopen 5 dagen beter en meer gelopen dan ik had durven dromen.
Een droom is werkelijkheid geworden.
Dat ik dit nog kan [weer kan].
Was even los van bijna alles. Eigenlijk veel bezig met hoe kom ik op mijn volgende adres, heb ik eten en drinken.
Ook mooie en lieve mensen ontmoet maar ook de keerzijde van onze welvaart gezien.
Het proeft echt naar meer, Jeruzalem ik kom eraan!

Geschreven door Wimisweg