Met veel energie vertrokken na een eenvoudig ontbijt. We lopen de stad uit met in het vooruitzicht om de 4 kilometer een dorpje met bar.
Niet dus. Ze zijn of gesloten tot 10 uur of opgeheven of gewoon dicht of we konden ze niet vinden. Het is koud en we hebben de harde wind tegen. Uiteindelijk komen we na 16 kilometer aan in Villafranca Montes de Oca. Hier is de bar open en zit vol pelgrims. We herkennen de meeste. De groep jonge mensen, Julia en Kathy uit Amerika, het Koreaanse koppel, Gerdien uit Nederland . We nemen koffie en een lunch. We lopen meer en beter dan we dachten daardoor wordt het verste einddoel realiseerbaar. Het is half 11 en we besluiten om door te lopen.
Mieneke gaat als een speer, het lijkt erop dat ze nauwelijks nog last heeft van haar verkoudheid. S'middags lopen we door een bos met veel dennen, hei, eiken en bramen. Een beetje een Nederlands landschap.
De laatste 12 kilometer is er geen dorp. We hebben dus wat extra eten ingeslagen. Net als we het wat zwaar vinden worden komen er andere pelgrims in beeld die ook wel wat motivatie nodig hebben om verder te gaan. Samen komen we er wel na een lunch. Er sluiten er nog meer pelgrims aan. De gesprekken gaan van diepzinnig tot lollig zingen.
Om 15.00 uur komt het eindpunt in zicht en vermoeid maar tevreden komen we aan in San Juan de Ortega. Een dorp met helemaal niets. Toch ruim 24 km gelopen.
Het is wel handig dat we vanmiddag al geboekt hebben want het hotel is vol. Het alternatief is auberge met 60 bedden. Voor Mieneke nog even wat te veel.

Geschreven door Wimisweg