Lekker rustig aan gedaan vanmorgen in ons eigen appartement en toch op tijd vertrokken.
Ook nu weer na een klein stukje dorp gelijk de natuur in. We lopen door een nationaal park. Ligt glooiend met af en toe een mooi vergezicht. De meeste tijd lopen we langs een beekje soms ligt het naast de weg, soms een tiental meters verder en soms in een ravijn tot wel 50 meter diep.
Soms kabbelt het water en soms stort het tientallen meters naar beneden.
De Etrusken hebben hier ook een ingenieuze drinkwatervoorziening gemaakt. Op enkele plaatsen hebben ze een tunnel gehakt van 70 meter lang en 60 bij 160 breed en hoog [zodat een man nog kan hakken]. Ongelofelijk en dat 3000 jaar geleden.
Tot la Storta lopen we door dit gebied. Dan begint de stad, eigenlijk is het al een voorstad van Rome. We kopen wat te eten maar vinden langs de weg geen rustig plekje om te eten. Dus wijken we uit naar een kerk die iets hoger ligt.
Daarna verder naar ons hotel. 3,5 kilometer langs een drukke weg wel een redelijk voetpad maar toch echt langs een te drukke weg. Ook hier weer veel vuilnis in de berm en slecht wegdek.
In een kleine oase ligt ons hotel of hostel. Vernoemd naar de Poolse paus Johannes Paulus de 2e.
Het zijn eenvoudige kamers met veel religieuze kunst op de gang.
Er zit ook een kloosterorde in.
Als we binnen zijn blijkt het tevens een museum van alle geschenken die die Johannes Paulus de 2e heeft ontvangen. Echt alle gangen en kamers hangen vol.
Schilderijen, Gedenkmunten, beeldhouwwerken, stadsleutels en nog veel meer.
We kunnen mee eten met de nonnen. Het is wel Pools.
Het is prima en doet me denken aan de eerst maaltijd op weg naar Rome. Ik at daar een pizza in restaurant Roma. Ben ik over een dag in Rome en eet ik aardappelen met een karbonade en groente.
Morgen komen we aan in Rome.
Ik denk dat ik na morgen nog 1 blog maak omdat we zondag naar de kerk der Friezen gaan en we daar ons testimonium ophalen. Mijn laatste blog zal dus zondag worden geschreven.
Wat heeft het me gebracht:
1. Een onvergetelijke ervaring. De natuur, verandering van landschap en weer. Dat zo langzaam en bewust meemaken.
2. Ontmoetingen met zoveel lieve, aardige en bijzondere mensen. En, de meeste mensen deugen. De meeste systemen niet.
3. Een overwinning op mezelf, ik kon het lichamelijk goed aan. Ik kan prima leven zonder luxe met alleen een rugzak en zonder mijn werk en status kan ik heel gelukkig zijn.
4. Mensen zijn belangrijker dan spullen. Mijn kinderen en kleinkinderen begin ik nu wel echt te missen.
Ben ik dichter bij God gekomen? Ik heb God ontmoet en gezien in medemensen. De taalbarrière en het wegkwijnende
geloofsleven zijn er debet aan geweest dat ik niet veel kon overnachten in kloosters en met een orde kon meeleven.
Op de eenzame momenten in de natuur in België, Frankrijk en Zwitserland heb ik zeer sterk de nabijheid van God ervaren. Er was altijd een loflied in mijn hoofd.
Voornemens:
1. Ik ga mijn werkdruk verminderen.
2. Wandelen zal een hobby blijven.
3. Van Jeruzalem blijf ik voorlopig dromen. Vandaag 18 km gelopen

Geschreven door Wimisweg