Vandaag begonnen in de regen zonder ontbijt. Wat we al dachten was ook zo. Er zijn genoeg barretjes om te ontbijten.
Ik ben samen Rod en Alannah op pad gegaan. We waren 5 minuten onderweg toen er een hevige onweersbui uitbrak.
We hebben maar even geschuild in een portiek omdat het echt ook behoorlijk bliksemde.
Na een tijdje werd het minder en zijn we verder gelopen.
Het bleef regenen maar niet zo hard. We lopen wat meer langs de weg omdat het zoveel regent. De route wordt daardoor ook wat korter.
Wel veel asfalt en dat vind mijn rechtervoet niet fijn.
Omdat we soms wel wat dalen en stijgen lukt het wel. Het laatste stuk langs de weg is wel erg gevaarlijk.
We lopen maar door wat moeten we anders. Gelijkelijk zakken we af naar het Middellandse-Zeegebied. De bergen worden minder hoog en er komen meer dorpjes.
We komen door Scorcetoli, Firlatiera, Villafrans Bagnone en Terrarossa.
In verschillende dorpjes stoppen we voor koffie of een drankje. Of voor een nieuwe leesbril.
Gelukkig kunnen we na Terrarossa van de grote weg af. Ik wil dan echt even rust voor mijn voeten.
Na een kwartiertje gaan we verder naar Aulla. Als we daar aankomen gaan we wat drinken en na een tijdje komen veel andere pelgrims aanlopen. Het wordt uiteindelijk weer gezellig iedereen heeft zijn verhaal over de afgelopen dag of dagen.
Agathe is er ook en als we het over mijn pijnlijke voet hebben verteld ze dat ze speciale pleister heeft gekocht die wel lijken te helpen. Ik loop met haar naar een apotheek en vraag om dezelfde. Ik wordt doorverwezen naar een dokter die me gelijk wat geeft. Ik ga het proberen. Ik hou niet van medicijnen maar een pleister met plaatselijke uitwerking op mijn voet lijkt me geen kwaad kunnen.
Daarna na de ostello waar ik weer veel bekenden tegenkom. Peter, Jaimy de twee jongens uit Holland en het echtpaar uit Amerika. We worden erg vriendelijk ontvangen door de plaatselijke vrijwilligers. We krijgen water en wat snoepjes.
Het duurt even voor ik kan douchen en ik doe een was.
Na een uur ga ik boodschappen doen met Jaimy. Hij vertelt dat zij ouders morgen komen omdat ze hem af en toe toch willen zien. Hij is enig kind en zijn moeder mist hem, wat logisch is. Daarna ga ik boodschappen halen. Later ga ik met Rod, Alannah en Agathe wat eten in een pizzeria. Peter, Jaimy en de twee Nederlandse jongens gaan niet mee ze maken hun eigen eten ik denk veel paddo's.
We hebben als pelgrims de laatste twee dagen best moeten afzien en hopen dat nu we in Toscane zijn het allemaal wat beter gaat.
De afstand tot thuis wordt steeds groter maar toch merk ik dat ik teveel verbonden ben met mijn geboorteplaats om verder los te laten. En natuurlijk ook al de mensen die me daar lief zijn daar kan ik niet zonder. Hoe aardig de mensen ook zijn die ik ontmoet ze zullen dat wat ik thuis heb niet kunnen vervangen. Vandaag 26 km gelopen

Geschreven door Wimisweg