Na een eenvoudig ontbijt in de loge van het hotel vertrekken we in het ochtendgloren. De zon komt prachtig op in onze rug. We kunnen niet anders dan steeds stilstaan en omdraaien. Na een half uurtje komen we bij een trekvaart, een kanaal waarlangs we een tijd lopen.
Doordat we op een dijk lopen kijken we ruim van ons af.
In de verte zien we de wolken zich ontwikkelen. We zien wel hoe ver we gaan.
Bij een afsluiting van het kanaal ivm werkzaamheden voor een nieuwe spoorlijn worden we omgeleid. Ik kijk nog eens goed en denk dat is wat overdreven. Er wordt nauwelijks gewerkt alhoewel de pelgrims voor ons keurig omlopen.
Wij lopen rustig langs de wegverspering over de dijk verder geen haan die er naar kraait. Bijzonder is om te zien dat de stoet pelgrims na ons ook gewoon doorloopt. Het pad is verlegd.
Bij het volgende dorp zit er een keerring in het kanaal. Het verval is wel 15 meter schat ik. Boten kunnen geen gebruik maken van een sluis. Ik vermoed dat alles overgeladen werd.
We lopen het dorp in en daar moet ik een pelgrim van de straat plukken. Mieneke is gevallen. Gelijk krijgt ze een enorme bloeduitstorting op de knokkel van haar middelvinger. Dat ziet er niet goed uit.
200 meter verder staat een ambulance. Dat is geen toeval zou je denken. Mieneke heeft er eigenlijk niet veel last van en de ambulance broeders beginnen er ook niet aan. Ze sturen ons naar de eerste hulp post voor pelgrims. Ja die bestaat hier. En de post is open van 9.00 tot 10.00.
Om 8.55 komen we aan ik bel aan we kunnen gelijk naar binnen en worden gelijk geholpen binnen. 15 minuten staan we weer buiten. Kort gezegd: als het vanavond erger wordt moeten we naar het ziekenhuis. Het is schoongemaakt en met paracetamol en ibuprofen en ijs om de zwelling tegen te gaan kunnen we gewoon verder. Dat doen we dan maar. We krijgen nog een verslag van het consult mee. Nu maar hopen dat de middelvinger van Mieneke niet blijvend recht blijft staan.
Na 4 kilometer komen we bij een bar waar we koffie met cake eten om van de schrik te bekomen. Mieneke houdt zich karig. We lopen 10 kilometer verder waarvan de laatste 3 door de regen. Het landschap is niet spannend dus lopen we flink door. Onze regenkleding houdt zich prima. Droog maar koud komen we aan in een restaurant in een dorpje waar we eventueel kunnen blijven. Na een stevige maaltijd zegt Mieneke dat ze best verder wil nog 6 kilometer naar Corrion de los Condes. Samen met Melody vertrekken we eerst in de zon dan in de regen dan in de hagel. We zingen heel hard maar het helpt niet, de zon laat zich niet zien. Koud en een beetje nat komen we aan bij het klooster. Daar doet niemand open. We lopen snel door naar het eerste en beste hotel waar het warm is. Dat is snel gevonden. En dan is het maar even en ik sta onder de warme douche.
Opgewarmd en moe vallen we op bed in slaap. De hagel maakt je volgens mij extra moe.
Aangezien het geen terrasjesweer is lopen we naar de supermarkt voor een biertje en wat nootjes voor op de hotelkamer. Niet echt spectaculair maar voor vandaag prima.
Ik loop later nog een klein rondje door het dorp. Niemand te zien, iedereen zit binnen vanwege het slechte weer.
Diner in het hotel.
Wat we niet verwachten is dat pelgrims vanuit de albergue komen eten in ons hotel. Ze vragen om een lange tafel te maken met alle pelgrims in het restaurant. En aan het eind van het diner weet ik waarom hier eet. Het is gezellig, erg goed en spotgoedkoop. Met 7 personen zijn we met alles erbij € 100,- kwijt.
Het werd toch weer laat voor een pelgrim.
Met vallen en opstaan zijn we de dag doorgekomen en was het wederom een bijzondere opstapeling van gebeurtenissen.

Geschreven door Wimisweg