Donderdag zijn we verkast naar een hotel bij het station in de buurt. 's Middags hebben uitgerust en de was laten doen. Ik heb mijn rugzak ook gewassen onder de douche, dat was ook wel nodig.
's Middags zijn we naar de Santa Maria Maggiore basiliek geweest vlak bij het hotel. Daar begon net een Duitse dienst van de Maltezerorde. Een hele oude orde met een bewogen geschiedenis die terug gaat tot 1048.
Omdat de dienst in het Duits was konden we het redelijk volgen.
Aan het van de middag hebben we wat gedronken met Melanie en Mirgiritte. Afscheid genomen van Melanie en met Mirgiritte nog gegeten en daarna afscheid van haar genomen.
We zijn met de bus naar het hotel gegaan. We hebben genoeg gelopen.
Vrijdag lekker uitgeslapen, nu lukt het wel. Daarna met de bus naar het Pantheon. Het blijft een geweldig bouwwerk en al zo oud.
We lopen geleidelijk van het Pantheon naar de Sint Pieter. Onderweg willen we ergens buiten de grote toeristenstroom om koffie drinken. Als we een gezellige barretje zien waar wat mensen zitten gaan we er ook zitten. Eerst zeg ik daar zitten al Nederlanders. Mieneke had al gezien wie er zat. Ik bestel koffie en ga zitten en inderdaad ik ken die man. Eerst is het wat ongemakkelijk. Maar na een paar slokken koffie als Mieneke naar het toilet gaat begin ik het gesprek. Je zit tenslotte ook niet zo vaak tegenover onze minister-president. Hij zit er heel relaxed met iemand te praten. Ik zeg dat ik het stom zou vinden om niets te zeggen nu ik tegenover hem zit. Zo begint het gesprek en vraagt hij naar de rede van ons dat we hier zijn. Ik vertel mijn verhaal, en met interesse luistert hij en stelt vragen. Als hij vraagt hoe ik het kan bewijzen bij de paus dat ik alles heb gelopen laat ik mijn stempelkaart zien.
We hebben niet gesproken over politiek en ik heb ook niet gevraagd of ik een selfie met hem mocht maken.
We hebben met elkaar gesproken als twee voorbijgangers in Rome in een barretje.
Daarna door naar het Vaticaan voor het testimonium.
Dat ging vrij gemakkelijk via de invalideingang waren we snel binnen met de stempel kaart gingen de deuren snel open. Bij een official van het Vaticaan kregen we een stempel en het testimonium. De controle was er niet echt de kaart hebben was voldoende.
Als we naar buiten lopen roept iemand hé Kootjebroek. We kijken om en moeten even nadenken maar zien dat het iemand uit Stroe is.
De Sint Pieter nog even ingelopen en gekeken waar de dienst voor pelgrims is vanmiddag.
Bij het Vaticaan nog wat gegeten en verder gerust in een park wat verder met de bus. Probleem was alleen dat toen we terug wilden gaan de bus maar niet kwam pas na 50 minuten. Maar dan gaat het ook snel, zo anders dan lopen. Binnen 15 minuten waren we bij het Vaticaan.
Daar nog een keer de rij overgeslagen. We profiteren nog even van ons pelgrimsbestaan. Vervolgens naar de pelgrimsdienst. Daar hebben eucharistie gevierd en de zegen meegekregen in de Sint Pieter.
Zaterdag hebben met de fiets een stuk van de Via Appia gedaan naar het zuiden. Het is alsof je door een archeologische opgraving fietst. Kilometers lang resten van een paar duizend jaar oud. Met de fiets was dit wel goed te doen en een mooie afwisseling ook voor mijn voeten.
Zondag naar de dienst in de kerk der Friezen. Dit is een waardige afsluiting. Antoine Bodar verwoordt op een mooie manier dat alle mensen deugen.
Volgens hem vinden katholieken dat de mens niet geheel slecht is. Dit ten opzichte van reformatorisch mensen. Dan ben ik toch een beetje katholiek. Ik geloof en zie het goede in mensen. We zingen voor ons heel bekende liederen. Na de dienst hebben we nog een foto moment met Antoin Bodar samen met nog 4 andere pelgrims die ook afgelopen week aan kwamen.
Daarna koffie en champagne. Één van de pelgrims had het mee gebracht. Nu is het echt klaar, we zijn pelgrim af.

Geschreven door Wimisweg