Ontbijt in hotel. Het is een verademing. Kunnen kiezen uit meerdere opties en er is genoeg.
Met veel plezier maakt de waardin voor ons een lunchpakket klaar. Het is duidelijk iets wat haar niet vaak wordt gevraagd.
Voldaan vertrekken we.
Het is geen lange route vandaag en Mieneke stopt al eerder.
Langs de Moezel en een stukje door de wijngaarden.
Bij Schengen gaan we de brug over en zet ik Mieneke af op het station waar we ons brood eten. Mieneke gaat terug met de trein naar Nittel waar de auto staat.
Ik loop terug naar Schengen en bij de herdenkingsplein voor het Schengen-akkoord, daar ontmoet ik een mede pelgrim.
In een ander leven onder andere omstandigheden had ik het zelf kunnen zijn. Hij is dus blijven lopen. Iets waar mijn kinderen bang voor zijn. Pa is aan een pelgrimstocht begonnen en nooit teruggekomen. Deze man is dat overkomen. Hij loopt al jaren en is een paar keer naar Santiago de Compostella geweest vanuit Duitsland. Hij heeft daar in de buurt een half jaar gewerkt in een hotel. Vaak loopt hij in Luxemburg, Frankrijk en soms Duitsland.
Hij vertelt honderd uit op een gegeven moment vraag ik hem hoe hij het allemaal bekostigd. Hij speelt fluit trommelt op een emmer en bedelt. Ik stel voor dat hij gewoon aan het werk gaat er is werk genoeg en hij vertelde dat hij goed kon schoonmaken. Alhoewel er wel een bepaalde geur om hem heen hang, of ben ik dat zelf.
Ik wil verder en dan komt de aap uit de mouw. Of ik hem niet wat wil geven.
Misschien ben ik er nog niet aan toe. Want ik vertel hem dat ik onbetaald verlof heb en alles zelf bekostig en ik me dus niet geroepen voel om iemand die kan werken geld te geven.
Hier scheiden onze wegen.
Ik loop naar het herdenkingsmuseum daar krijg ik een stempel in mijn pelgrims paspoort.
Voor mij wel van waarde omdat het Schengen akkoord er voor zorgt dat we als mens vrij door Europa kunnen reizen.
Wat mij betreft komen Oekraïne en Rusland daar ook bij. Wanneer we als mensen onderling bij elkaar op bezoek kunnen gaan worden de spanningen vanzelf minder. Als we vriendschap sluiten met onbekenden wordt de wereld steeds een stukje kleiner en mooier.
Ik loop verder naar een mooi uitzichtpunt, best wel een klim maar de moeite waard.
Er is vlakbij een mooi kapelletje ter nagedachtenis aan een Maria verschijning.
In het kerkje een beeld van de opgestane Christus die zegenent zijn armen uitstrekt over ons. Wat mij betreft een mooi beeld van wat Hij nu voor ons is.
Ik loop langs de achterkant van de berg naar beneden naar het dorp Contz-des-Bains. Ik ga daar de brug over en Mieneke belt. Ze is al bij de camping 5 minuten later ben ik er ook.
Daar een verrassing er lijkt plaats genoeg maar de dienstdoende ambtenaar komt pas om 15.00 uur een uur wachten dus. Geleidelijk komen er meer mensen die allemaal gaan staan wachten. Exact om 15.00 uur mogen we door het hek maar 1 voor 1 naar binnen bij de receptie.
Mevrouw is uitermate streng en wie zijn tent al heeft neergezet kan vertrekken.
Ook zonder paspoort kom je er niet in de formulieren moeten kloppen.
Het lukt ons. We worden zelfs door anderen voorgelaten omdat wij er het langst stonden.
We krijgen een mooi plekje met uitzicht op het dorpje Sierck-les-Bains en de Moezel.
We kijken hoe we verder gaan en de auto toch in de buurt kunnen houden. Dat valt niet mee openbaar vervoer is er nauwelijks. Wat dan? Twee dagen lopen en dan de auto ophalen zou mooi zijn.
Er zijn echter ook nauwelijks campings of hotels komende dagen. Na wat gebel mogen we morgen de tent bij een soort kuuroord neerzetten waar we ook kunnen eten. Mieneke wil dit avontuur wel aan gaan.
Maar hoe komen we weer bij de auto.
Gezien eerdere ervaringen vraag ik de Nederlandse buren of ze ons op zouden willen halen zaterdag namiddag een half uur rijden van de camping.
En weer gelijk de eerste die ik vraag wil dat wel. Eigenlijk kwam het ze wel goed uit, zo hebben ze een doel voor de zaterdag.
Het helpt zeker als ik ze vertel dat ik uit Nederland kom lopen.
Het ziet er voor vandaag en morgen weet rooskleurig uit.
Ik heb de website van de brief nog even bekeken en de tekst in de Bijbel opgezocht. De site is van de Jehova's getuigen. Dat geeft vraagtekens. De test is wel correct en blijft voor mij staan als mooi vooruitzicht.
De avond op de camping doorgebracht en zelf gekookt. Mieneke heeft nog met een mede pelgrim gesproken die onderweg naar Santiago de Compostella is.
Vandaag 18 kilometer gelopen

Geschreven door Wimisweg