Ontbijt uit plastic om 7.00 uur. Daarna vertrokken, het oude stadje door en via de zuidkant met trappen en door een oude poort naar beneden. Daarna gelijk weer omhoog de hazelnotengaarden in.
Na een kilometer komen we bij een beekje wat we 4 kilometer volgen. Het beekjes stroomt door een weelderig bijna jungle achtige omgeving.
Bomen liggen er kris kras over elkaar allerlei planten groeien in en door elkaar.
De vallei waarin het beekjes stroomt wordt aan beide zijden afgesloten door een hoge wand van vulkanische wanden.
We komen er niemand tegen en het is er paradijselijk stil.
Uiteindelijk komen we bij Sutri een stadje op een heuvel. In de heuvel en een kleine heuvel ernaast zitten veel grotwoningen. Duizenden jaren geleden al bewoont.
In het stadje drinken we koffie en lopen vervolgens aan de andere kant naar beneden waar een amfitheater uit de lavasteen is gehakt. We vervolgen onze weg nu langs een straat. Niet zo druk maar wel gevaarlijk. Gelukkig is het slechts twee kilometer.
Dan gaan we de hazelnotengaarden weer in en gaan even zitten om wat te drinken. We worden weer ingehaald door het Engelse echtpaar met wie gisteren hebben gegeten samen met Mirgiritte.
Nu is het verder een wat gewone weg haast Nederlands.
We drinken nog even koffie bij een picknick plaats en dan komt Migritte ook langs zit even bij ons maar gaat snel verder.
Nog een paar kilometer en we zijn in Monterosi. Wederom op een heuvel maar geen mooi dorp. We kunnen geen goed restaurant vinden en komen uiteindelijk terecht in een bar die een pasta voor ons opwarmt.
Als ik betaal zie ik dat mijn stokken op een bankje zijn blijven liggen 150 meter terug. Gelukkig heeft iemand ze appart gelegd en geeft ons weer mee. De meeste mensen deugen.
Nu pakken we de bus voor de laatste 4 kilometer naar het hotel. Want dat is bijna geheel langs een drukke weg.
De bus zet ons af langs die weg alleen aan de verkeerde kant. Het is een snelweg, oversteken is te gevaarlijk. Wat nu, we houden een auto aan en vertellen ons probleem 500 verder is een loopbrug daar moeten volgens de man naartoe. Echter aan de binnenkant van de vangrail, echt te gevaarlijk. Weer terug ik hou een busje aan zij zeggen dat het ook anders kan dus maar weer de andere kant. Even later komen de mannen van het busje met hun moeder terug zij geven ons een lift naar de voetgangers brug. Nu moeten we een kilometertje terug en komen in het hotel. Uiteindelijk viel het mee maar het was even een gedoe om er te komen.
Het hotel is prima en we hebben half pension. Vandaag 19 km gelopen

Geschreven door Wimisweg