Voor een ostello hebben we een goed ontbijt. We horen wel bij de laatsten die vertrekken maar dat geeft niet want vandaag hebben we een korte dag.
We zijn nog maar net onderweg als ik mij realiseer dat ik de sleutel ben vergeten af te geven. Dus weer terug naar het ostello.
We lopen naar Gambasi Terme en drinken daar een kop koffie Eerst hebben we eten gekocht in het supermarktje. De man van het winkeltje is erg vriendelijk en heeft zelfs een stempel voor ons met een geschreven berichtje. Ik denk met de vraag of we voor zijn moeder willen bidden. Ik krijg een gratis cornetto.
Als we koffie drinken komt de Italiaanse uit de ostello man Franco bij ons zitten. We praten wat en dan realiseer ik me dat ik mijn stokken in de winkel 50 meterterug heb laten liggen. Ik loop er heen maar de winkel is dicht en de stokken zijn er niet meer. Ik denk dat de eigenaar naar mij op zoek is. Vervolgens heeft de eigenaar van de bar nog een paar stokken die hij mij echt wil geven. Ik neem ze aan en loop met Franco nog een keer naar de winkel. De eigenaar is er nu wel en vertelt dat hij de stokken aan 3 pelgrims heeft meegegeven die wel wisten wie ik was.
Ik besluit om even wat harder te gaan lopen en hen in te halen dat lukt in een half uur. Ze hebben mijn stokken en dachten ook al dat ik misschien naar hen op zoek was en niet voor ze maar achter ze zou lopen. Uiteindelijk komt alles goed. Zoals wel vaker blijkt de meeste mensen deugen.
We lopen wederom door een prachtig landschap best wel stijgen en dalen maar goed te doen.
We komen bij een huis met een mooie tuin waarvan de eigenaar achter zijn staat hek staat. Hij is in discussie met een Italiaanse pelgrim. We worden er in betrokken. Hij vind dat Rutte de Italianen niet goed behandeld. Hij is 81 en werkt nog steeds. Het verhaal dat Italianen vroeg met pensioen gaan klopt niet zegt hij. Verder verwijt hij Nederland dat zij beter worden van de energie crisis en dat de gewone Italiaan het moet betalen.
We worden uitgenodigd om zijn rozentuin te bewonderen. Het ziet er inderdaad prachtig uit. Vanuit zijn tuin kijk je uit over de vallei. Even verderop staat het huis van de nicht van de vrouw van koning Albert van België.
Ook heeft hij Wilhelmina, Juliana en Beatrix gezien tijdens concerten in zijn geboortedorp.
Uiteindelijk moeten we echt weggaan want hij had nog veel meer te vertellen.
We lopen door Pancole en komen bij een mooi kerkje met een prachtige veranda waar we de lunch gebruiken. Er komt ook een echtpaar uit Australië bij ons zitten die van San Miniato naar Rome lopen.
2 kilometer verder passeren we een stilteklooster van Don Bosco.
De laatste kilometers lopen we langs een niet te drukke autoweg naar San Giminagno.
Het is een bijzonder stadje met zijn vele hoge torens. Wordt wel het Manhattan van de middeleeuwen genoemd.
Ons appartement is een stukje achter de oude muren in de oude stad.
Na inchecken lopen we snel door naar het centrale plein waar we een wijntje drinken en veel pelgrims ontmoeten.
Er is een gasfornuis in het appartement maar geen pannen. We kunnen dus niet zelf koken. Dat is erg jammer. We moeten dus uit eten.
In het stadje zijn mogelijkheden genoeg gelukkig, ons noodrantsoen hou ik nog even.
Op wandelnet/blog is mijn interview met Lea van Sommeren te lezen.
Ze heeft me de afgelopen weken gevolgd en we hebben verschillende keren gebeld. Vandaag 15 km gelopen

Geschreven door Wimisweg