Na een goede nachtrust toch iets verslapen het is 6 uur als ik waker wordt.
Dan had ik eigenlijk al willen vertrekken. Waarschijnlijk omdat ik gisteren veel heb gelopen. Het is niet erg, vandaag geen lange tocht.
Ik krijg een alternatief voor het begin van de route zodat ik niet langs de grote weg hoef te lopen.
Maar eerst krijg ik koffie aangeboden.
Ik maak mijn ontbijt en pak alles in na een klein uur kan ik op weg. In mijn beste Frans de vrouwen bedankt en gezegd dat ik aan ze zal denken en hoop dat de kanker overwonnen zal worden.
Ik loop achter het huis weg over een landweggetje alsof ik de Eng in loop.
Even zoeken maar al snel zit ik op de juiste weg. Door een soort van Zeumeren naar de stad Morhange.
Veel industrie en nieuwbouw ook een enorme intermache. Ik loop er een beetje verdwaasd door er is zo veel en ik kan zo weinig meenemen. Het wordt 1 broodje, 1 courgette en 1 worstje. Met wat ik in mijn rugzak heb kan ik hiervan 2 x eten. Op het bankje voor de mega winkel eet ik wat en bel ik Hanne om haar re feliciteren. Ik wil de jongste kleinkinderen wel af en toe zien en ik wil dat zij mij ook zien. Dan weten ze misschien ook over 3 maanden nog wie die opa is die ging wandelen.
De stadskern is slecht onderhouden.
Op zich staan er mooie grote gebouwen uit de 19e eeuw volgens mij. Alleen niet goed onderhouden.
De kerken zijn ook verwaarloosd. Een 15e eeuwse kerk staat volgens mij op een subsidie lijst veel schijnwerpers er om heen. Maar van binnen zie dat hij niet veel wordt gebruikt. In de kerk gebeden voor de vrouw met kanker en mijn kleindochter Hanne die vandaag jarig is.
Nu weer verder richting Conthil naar gehucht Lidrequim. Daar bij de bron wat gedronken. Het begint best warm te worden. Ik zie een mooie lunchplek 5 km verder. Bezweet en verwachtingsvol kom ik er aan om 12.00 uur.
En ja het is er mooi. Een meertje en niemand te bekennen. Ik waag het erop en neem een duik in het water. Heerlijk.
In de schaduw ga ik liggen kook een beetje soep en eet het brood op.
Ik moet nog 5 tot 6 kilometer naar de camping. Dat gaat lukken.
Boven het meertje vliegen honderden zwaluwen ze komen drinken van het water en zitten soms met z'n allen in de toppen van bomen met dode takken.
De hele tijd dat ik er zit is er geen mens te bekennen.
Ik voel dat het steeds warmer wordt dus nog maar even blijven.
Ik heb alleen geen internet. Dus geen info geen krant. Prima gelegenheid om na te denken.
Ik zie de zwaluwen naar het water komen en merk zelf dat water ontzettend belangrijk is. Je moet het hebben. Soms lijkt het wel of juist rondom het water veel ontregeld is. Soms is er te veel soms te weinig.
Is dit echt nieuw of van alle eeuwen?
Ik ga weer verder. Hoop dat de camping die ik gezien heb wel echt bestaat.
Na een paar klimmetjes en door stukken bos en langs heel lekker bramen kom ik in Val de Bride.
Ik loop straal langs de camping.
Even denk ik: hij is er dus niet of niet meer. Loop voor de zekerheid toch nog wat terug. Daar is een man aan het klussen en hij wordt gebeld gaat over een caravan. Dus dat is hoopvol.
Het gesprek duurt wel lang. Ik krijg een donkerbruin vermoeden dat alles hier lang duurt.
Het is een camping in opbouw en dan echt vanaf de grond of vanaf een ruïne.
Alles hangt houtje touwtje aan elkaar.
Er loopt ook nog een vrijwilliger rond die voor kost en inwoning helpt.
Er moet nog veel gedaan worden maar de sfeer is goed, de douche schoon en warm, het water koel. En dat voor € 6,-
Mij hoor je niet klagen.
Ik was net op tijd om de beste plaats uit te zoeken onder een kastanjeboom. Naast mij komt een Engels stel staan met een baby en een zelfgemaakte camper.
Al snel blijkt dat zij uit Nederland komt.
Dat praat wel weer gemakkelijk. Ik mag de camper wel even zien.
Later loop ik even naar de enorme schuur er zit nog veel potentie in.
Wie weet ooit wordt het wat.
Ik heb gezien dat hij het dak al goed heeft aangepakt dat geeft hoop. Een prima dagje toch nog 22 km gelopen.

Geschreven door Wimisweg