Mieneke besluit vandaag niet te lopen.
Ze neemt de bus dat kan hier heel gemakkelijk ieder half uur gaat er wel één.
We ontbijten samen in een barretje niet ver van de kamer. Ik ga alleen verder Mieneke terug naar de kamer om later de bus te nemen.
Via een wirwar van wegen loop ik de oude stad uit door een mooie poort. De oude stad Viterbo is geheel omgeven door een muur die nog bijna intact is. Ook zitten er op meerdere plaatsen poorten in de muur waar ook echt iedereen doorheen moet.
Als ik de stad uit ben kom ik gelijk op mooie wegen terecht, geen lelijk industrie gebied.
De eerste 5 kilometer loop ik grotendeels door holle wegen uitgesleten uit de vulkanische lagen die hier meters dik zijn. Fascinerend hoe dat tot stand is gekomen. We hebben het nu over klimaatverandering. Ik denk dat ten tijde van de vulkanische activiteiten er geen of nauwelijks leven mogelijk was.
Na de holle wegen kom ik op wat vlakker terrein met veel groententeelt met name veel kool. Wel tientallen hectares.
Hier ontmoet ik het Engels koppel weer en loop een kwartier met ze samen. Later zitten we ook gezamenlijk op een mooi uitzichtpunt met een dagboek waar ik ook wat in schrijf. Verschillende mensen die ik ken zijn me voorgegaan.
Ik ga vervolgens alleen verder en na een half uur zie ik op verschillende plaatsen een meer gemechaniseerde olijvenoogst. Met een tractor of kraan wordt met een grote borstel de boom bewerkt. Veel minder zwaar dan de kleinere variant die ik tot nog toe zag.
Even later komt Jean Pierre eraan. Samen lopen we het laatste uur naar Vetralla. Het gaat dan wat meer stijgen en dalen. We delen onze gedachten en verlangens voor de komende jaren Jean Pierre is net met pensioen na 40 jaar werken in de revalidatie als ergo therapeut.
In Vetralla zit Mieneke te wachten op een bankje in de schaduw. Zij was er al 1,5 uur. Met z'n drieën gaat we wat drinken. Vervolgens gaat Jean Pierre nog een paar kilometer verder naar zijn ostello.
Wij dwalen een beetje door Vetralla eten wat. We ontmoeten Melanie die we al een paar dagen regelmatig zien. Daarna bezoeken we een kerk en scoren een stempel. Vervolgens gaan we naar ons appartement. Daar is een goede keuken dus koken we zelf en nodigen Melanie uit om mee te eten.
De supermarkt zit op 200 meter afstand dat is dus erg gemakkelijk.
Uiteindelijk komt Migritte uit Noorwegen ook mee eten. Migritte en Melanie nemen ook wijn en kaas mee. We eten en discussiëren over het leven en de zin van religie. Boeiend om zo met andere pelgrims na te denken.
Het wordt gezellig en leerzaam. Vandaag 20 km gelopen

Geschreven door Wimisweg