Gisteren met Alberto, een buurman en een Nederlander een tijd zitten praten over het leven in Italië.
Ook wat belangrijk is in ieders leven kwam uitgebreid aan de orde.
De Nederlander leeft van de opbrengst van 5 appartementen in Amsterdam.
Hier in Italië betaald hij € 500,- per maand voor een vrijstaand huis.
Alberto zoekt naar mogelijkheden voor zijn familieboerderij. Een zorgboerderij zoals wij hebben zou een optie kunnen zijn, wellicht komt hij een keer kijken.
Ik vraag hem nog of ik ergens druiven kan plukken. Dat wordt lastig zegt hij omdat je een werkvergunning moet hebben ook als vrijwilliger.
Nou ik kijk wel of het nog lukt.
Alberto maakt voor mij een salade en gebakken vis uit het meer.
Ik drink daarbij een witte wijn die hij zelf gemaakt heeft van zijn eigen druiven.
Als toetje een pittig blauw kaasje van een boer iets verderop.
Kortom een vorstelijk diner.
Na het ontbijt afscheid genomen van Alberto. Hij zegt dat hij zeker een keer komt kijken op de zorgboerderij.
Ik begin de dag met een klim van het meer af naar de top van de berg. Ongeveer 100 meter. Daarna is het min of meer vlak en dalend naar Santhia.
In Calvagia komt ik het Nederlandse echtpaar van 2 dagen geleden tegen met een pelgrim uit Australië.
Het schijnt dat ik al wat bekend ben in het pelgrimswereldje wat nu naar Rome loopt. Willem the crazy Dutchman, the flying Dutchman. They annimal omdat ik schijnbaar hard loop en tot Lausanne met zoveel bagage. Ik ben me van geen kwaad bewust en geniet vooral iedere dag weer. Volgens mij zijn het vooral oudere pelgrims die dit zeggen.
Ik geniet van het landschap de fysieke uitdaging, de tomeloze gedachtengang, het zingen in mij hoofd of luidkeels en natuurlijk de ontmoetingen.
In Calvagia is er een restaurant open waar ik koffie kan krijgen. Het is opvallend hoe hier de zondagsrust nog wordt gehouden. Alle winkels zijn dicht er wordt weinig of niet gewerkt.
Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren. Iedereen lijkt ook rustiger aan te doen.
Ik bezoek de plaatselijke kerk deze is weer weelderiger dan de vorige er is geen dienst. Ik loop nog even verder naar een oud kerkje.
Nu zijn er verder geen dorpjes tot Santhia. Ik kom nog wel verschillende zitjes tegen waar je als pelgrim even kunt gaan zitten en soms water kunt krijgen. Bij de eerste ligt een passievrucht klaar. Die heb ik maar opgegeten. Onderweg de eerste rijstvelden en ook veel sojabonen velden.
Om 13.00 kom ik aan in een restaurant waar ik pasta eet.
Daar schuift even later de Italiaan aan die 2 dagen geleden in het zelfde hotel zat. Voor hem is het de laatste dag.
We delen de mooie momenten van de laatste dagen vanaf de Grand Saint Bernard.
Nu naar de ostello ik hoop dat ze nog steeds op mij rekenen.
Gelukkig is het zo er schijnt nog een Nederlander te komen. Ik ben benieuwd of ik hem of haar al eerder heb ontmoet.
In de ostello ligt een leuk souvenir die ik nog een keer op mijn rugzak wil strijken.
Verder weer een prima verblijf.
Hier geen vaste prijs je kunt geven wat je kunt missen. Peter uit Engeland komt even later binnen lopen met een Nederlandse jongen die al een jaar aan het lopen is.
Samen met hen een biertje gedronken en belevenissen gedeeld.
Vanavond kan ik een speciaal pelgrims menu krijgen bij een pizzeria verderop.
Prima diner en trof er een aantal andere pelgrims die hetzelfde aanbod hadden.
Op de kamer met Peter en Jamie nog nagepraat over wie Jezus voor mij en voor hen is. We zijn alle drie teleurgesteld over wat wij als mensen van zijn boodschap hebben gemaakt.
Ieder op zijn eigen wijze hebben we een invulling gegeven aan wat hij voor ons is. Vandaag 18 km gelopen

Geschreven door Wimisweg