Meneer Mercedes wilde echt iets maken van het ontbijt. Hij liep voortdurend om ons heen met de vraag of het goed was.
Je gaat dan toch een beetje twijfelen.
Uiteindelijk was het goed en ook genoeg.
Op het moment dat we het dorp bijna uit zijn komt iemand ons tegemoet en spreekt ons aan in het Nederlands. Hij had van de Duitse vrouw gehoord dat wij in het dorp zaten.
We gaan de Meseta op, volgens sommige een saai stuk voor andere een verdieping in jezelf. De camino zou 3 faseringen van verdieping kennen.
1 de lichamelijke uitdaging en conditie versterking.
2 de mentale verstandelijke verdieping [begint vandaag dus].
3 de geestelijke spirituele verdieping, deze begint na de Meseta.
De omgeving zorgt er ieder geval wel voor dat je gaat nadenken omdat we na een uur merken dat het landschap niet echt veranderd.
We lopen over een hoogvlakte zitten op ruim 800 meter boven zeeniveau.
In het eerste dorp kopen we wat eten voor de lunch in en bellen we met Julia, ze is vandaag jarig. De bar waar we hoopte koffie te drinken is dicht. We hebben het plan om tot Hontanas te lopen.
Het gaat echter zo goed dat we er voor kiezen om door te lopen. Hontanas is nou ook weer geen wereldstad en om daar vanaf 13.30uur rond te hangen lijkt ons geen goed plan.
Het dorp ligt in een dal. We zien het pas als we er al bijna zijn. Net als de andere dorpjes is het voor een groot gedeelte gewijd aan de camino.
Na een half uurtje pauze en een kleine lunch gaan we verder.
Ik bezoek nog het plaatselijke kerkje.
Daar liggen bijbels uit alle windstreken en er hagen foto's van hedendaagse heiligen of in ieder geval mensen die er dicht bij in buurt komen.
Na Hontanas wordt het landschap wat glooiender. Als dit de Meseta is valt het goed mee. De uitzichten zijn prachtig. Allerlei bloemetjes komen tevoorschijn en hier en daar stroomt een beekje.
Het weer doet ook zijn best om ervoor te zorgen dat wij lekker kunnen doorlopen. Geen felle zon, geen harde wind en geen regen. De wegen zijn goed begaanbaar en weinig stenen. We besluiten door te lopen naar het klooster van San Anton. Een bijzondere plek zomaar onderweg.
De groep jongeren blijft daar vannacht slapen en zitten er al gitaar te spelen. Wij zijn nog fit en lopen een stukje door. Het dorp is nog 2 kilometer dat gaat lukken. We krijgen nog het advies om naar Rosalia auberge te gaan.
Dat is echter aan het eind van het dorp nog 2 kilometer verder.
Daar komen we moe maar voldaan aan en er is plaats genoeg, we zijn wel ongeveer de laatste.
We kunnen er mee-eten en morgen ontbijt. Onderweg dachten we nog even om zelf te koken maar dat zakt snel weg nu we er zijn.
Vandaag hebben we ruim 28 kilometer gelopen. Mieneke heeft zichzelf overtroffen. Morgen schalen we wel weer af is het plan.

Geschreven door Wimisweg