Geroosterd bruinbrood als ontbijt.
We merken na een paar uur dat alleen brood met jam niet genoeg is om tot 13.00 uur te lopen. Gelukkig gaan we naar Astorga wat een redelijke stad is. Onderweg is het mooi glooiend met hier en daar een akker. We zien de koekoek, 4 herten en nog vele andere vogels. Intussen komen de bergen met sneeuw bedekt steeds dichterbij. We zagen ze al een week in de verte liggen. Het is erg rustig, bijna geen pelgrims. We komen nog langs een rommelige boer met koeien en rond koffietijd komen we bij een bar helemaal in het grote niets waar een groepje mannen een veganistisch aanbod hebben van een keur aan hapjes en drank.
Ongelofelijk dat dit rendeert. Maar erg gezellig we nemen er koffie met een lekkere zelfgemaakte cake.
Alles is donativo. Je kunt er ook slapen maar er is geen electra of stromend water. Op de vraag van waar is het toilet. Is het antwoord where ever you want.
Even later lopen we San Justo de la Vega in. Ik weet niet of het iets te maken heeft met de veganisten een paar kilometer terug maar het is wel toepasselijk.
Dan lopen we zo Astorga in langs de maisdorsende boeren.
Over nogal ingewikkelde brug om over het spoor te komen en daarna een steile klim omhoog kom je aardig nederig aan voor de kathedraal. Daar eten we wat en besluiten de kathedraal te bezoeken.
Dat valt goed uit. Tenslotte is ongeveer alles wat cultuur en kunst is hier in bezit van de kerk.
De rondleiding is in het Nederlands en erg uitgebreid en begint bij elke bezienswaardigheid met een stukje gewijde muziek. Na 20 x irriteert dat een beetje met name omdat je het niet kunt overslaan. Er is veel te zien. Van geschriften uit 950 tot het kasteel van Gaudi van nog geen honderd jaar.
De zetel van de bisschop was er en daar hoort het nodige machtsvertoon bij.
Er is veel kunst van vele eeuwen te zien.
Een stukje voor de kathedraal was er nog een Romeinse opgraving met een prachtige tegelvloer. En er is chocolademelk te koop met churros. Astorga is de stad van de chocolade.
We kopen nog een brood om een uurtje verder op te eten in een pelgrims pleister plaats. Daar komt Evelien ons vergezellen en lopen we daarna samen naar Murias de Rechivaldo waar Evelien overnacht. Wij lopen door naar Santa Catalina de Somoza.
We hebben iets geboekt en dat ziet er prima uit. Weer een eigen kamer.
Dat is hier ook niet zo verwonderlijk omdat 50 jaar geleden deze dorpjes bijna uitgestorven waren. Door de camino is er weer wat leven in gekomen. De huizen zijn hier niet veel waard.
In het dorp is er naast een kerkje en 4 pelgrims onderkomens niet veel te zien.
We eten in de auberge echt moe zijn we niet. We zijn inmiddels gewend aan dit leven en genieten er ook van.
Morgen gaat de weg echt omhoog dan verlaten we de Mesata en komen we in het laatste traject. Als het goed is komen we dan meer in onze geest / ziel.
We zijn benieuwd wat de laatste weken ons gaan brengen

Geschreven door Wimisweg