Alhoewel het gisteren best laat werd zijn we op tijd vertrokken. Het dorp uit de eerste 5 kilometer langs een weg en stijgend. Dan komen we bij een barretje waar we koffie drinken. Het is er één zoals er vele zijn niet mooi maar wel gezellig en de hele buurt komt er even een kopje koffie halen.
Hierna lopen we een eikenbos in. Grote eiken met klimop en gras onder de bomen. Dit bos lopen we door ongeveer een uur en aan het eind drinken we wat en worden we ingehaald door het Ierse koppel. Zij nemen even verder de bus naar Sutri dus we zullen ze wel niet meer zien. Ze waren vandaag in een erg goede stemming.
We vervolgen de route nu door voornamelijk hazelnoten struiken.
Dat duurt tot aan de rand van Capranica waar we een appartement hebben.
De laatste kilometers zijn wat saai omdat we echt steeds door hetzelfde landschap lopen.
Ergens halverwege komen bij een paar erg oude torens. Waarschijnlijk een oude nederzetting of vervallen kasteel.
De rand van Capranica is niet zo mooi maar dat is maar een klein stukje.
Boven op de heuvel ligt weer een prachtig oud stadje met smalle straatjes en erg oude gebouwen. Alles is hier zo oud en toch zo goed bewaard. Onvoorstelbaar als je het vergelijkt met Nederland.
Als we stoppen in het dorp blijken we recht voor ons appartement te staan. Daar wordt nog schoon gemaakt maar we kunnen de sleutel wel krijgen en onze spullen er achter laten. 3 huizen verder is een hotel waar we een stempel halen. Dat gebouw is meer dan 1100 jaar oud. De ingang is nog steeds hetzelfde.
We besluiten wat te eten in een restaurant 50 meter verder. Daar komt Migritte ook binnen. We spreken af dat we vanavond in dit restaurant gezamenlijk eten.
Migritte is fysiotherapeut en werkt met mensen die een ernstige vorm van kanker hebben. Met haar en Melanie hebben we gisteren gesproken over het werk met mensen met een trauma door ziekte. We hebben ook over mijn corona en de gevolgen voor mij gesproken. Ik was benieuwd of zij kan verklaren waarom ik zo ernstig ziek werd en toch zo goed ben hersteld. Een duidelijk antwoord krijg ik niet. Het lijkt een mix van aanleg, weerstand en positivisme.
De rest van de middag brengen we door in ons appartement. Het is lekker luxe het geeft ons rust. We plannen en boeken de komende dagen. We komen waarschijnlijk op 26 oktober in Rome aan. Dat betekent dat we iedere dag ongeveer 15 kilometer moeten lopen.
We eten in het restaurant met Mirgritte en het koppel uit Engeland schuift ook aan. Het is een leuk restaurantje wat gerund wordt door 2 broers en een zus alle drie dik in de zeventig.
Er is geen menu. Ze koken wat ze hebben. Je kunt er alleen contant betalen. De factuur is gewoon een bedrag. Met 5 personen uitgebreid gegeten voor €95,- We hebben er maar 100 van gemaakt. Vandaag 16 km gelopen

Geschreven door Wimisweg