Toch vroeg wakker, eigenlijk wil ik uitslapen. Iedereen staat op dus doe ik het ook maar. Ik neem het ontbijt en de koffie uit de automaat. Daarna ga ik samen met Rod op pad. We lopen een uurtje samen in het dorp Berceto komen we elkaar weer tegen.
Alannah is daar ook als ik aan het koffie drinken ben. Ik bekijk de kerk en koop wat eten voor vanavond en wellicht morgen omdat we door onherbergzaam gebied gaan.
Ik loop eerst langs een weg maar er is nauwelijks verkeer. Daarna de bergen 2x stijgen en dalen. De tweede keer stijg ik naar 1800 meter. Ik denk niet dat ik in de Apennijnen nog hoger kom.
Het gaat prima. Ik voel mijn linkervoet maar kan het aardig negeren. Het uitzicht wat ik steeds weer krijg helpt ook om niet te veel aan de voet te denken. Het is achteraf maar goed dat ik op tijd ga lopen want het begint een klein beetje te regenen.
Rod loopt de gemakkelijke route zonder de top van de berg. Hij belt als hij bij de berghut is. Ik moet dan nog een kilometer. Met een telefoontje krijgen we de code van de sleutel voor de deur.
We overnachten in een erg eenvoudige accommodatie gemaakt als sociaal project door gevangen. Het is opgetrokken met 5×7 balkjes en vlokkenplaten. Er zitten 6 bedden in. Ik hoop niet dat het echt vol komt. Je kijkt door de vloerplanken naar buiten het is niet geïsoleerd. Aangezien het niet veel warmer is dan 10° is het erg koud. Snel douchen die gelukkig wel warm is en in bed onder de dekens.
Wel wat saai maar beter dan in de regen buiten.
We hopen dat er een restaurant is. Er is één winkeltje en een bar en volgens een man is er restaurant 800 meter verder.
Als we daar naartoe lopen blijkt die alleen een broodje te hebben. We lopen snel terug naar de bar waar we net voor sluitingstijd aankomen en een warm stuk groente taart kunnen krijgen. Ik open mijn laatste noodrantsoen en met vrij heet water uit de kraan gaat dat redelijk.
Als we terug zijn in de hut begint het weer te regenen we gaan vroeg naar bed. Vandaag 22 km gelopen 800 meter stijgen

Geschreven door Wimisweg