Vanmorgen om 7.00 uur naar de Lauden geweest, een korte reglementaire dienst volgens de kloosterorde.
Ik kon het gedeeltelijk volgen.
Er zaten veel herhalingen in dat geeft wel rust.
De broeders komen 3 of 4 keer per dag bij elkaar. Ik begrijp wel dat er een orde in de verschillende bijeenkomsten zit.
Mijn gedachten zouden te veel heen en weer gaan. Door de orde blijven je gedachten bij de dienst.
Het woord uit de Bijbel staat duidelijk centraal. De schriftlezing wordt onderbroken en versterkt door gezangen, deels Gregoriaans, deels wat recenter volgens mij.
Kortom een mooie dienst.
Ik ga niet naar de dienst om 10.00 uur.
De wandeling die ik wil maken duurt 4 uur en waarschijnlijk is het dus 6 uur.
Een vrouw uit Bazel waar ik gisteren tegenover zat vraagt of ze samen met mij kan lopen.
Dat lijkt me een goed plan dan kunnen we elkaar een beetje in de gaten houden.
Na het ontbijt neem ik afscheid van het Franse echtpaar. Zij gaan vandaag weer verder. De kans dat we elkaar weer zien komende week is vrij groot zij lopen wat minder dan ik. Ik haal ze dus wel weer ergens in.
We zullen elkaar in ieder geval laten weten als we in Rome zijn.
Samen met de vrouw uit Bazel ga ik op pad. We stijgen gelijk veel ongeveer 250 meter. We doen rustig aan. We hebben tenslotte de hele dag. We praten wat over onze woonplaatsen en familie.
Na een uurtje zegt ze dat ze terug gaat, het is te zwaar ze heeft nog veel schmerzen en gisteren was voor haar ook een zware dag. We nemen afscheid en ik ga alleen verder.
Het eerste uur zie ik weinig mensen. Het voelt niet zo goed en ik overweeg om terug te gaan. Maar gelukkig na de eerste col wordt het drukker en voelt het veiliger.
De uitzichten zijn bijzonder. Het is helder en in het begin wolkeloos.
Later komt er wat bewolking, maar het blijft helder. Uiteindelijk lopen er best veel mensen het is tenslotte ook zondag.
Ik ga drie bergtoppen over. Ik kom bij verschillende meertjes en zie verschillende gletsjers.
Kortom prachtig en zo stil. Soms een vliegtuig soms wat bellende koeien, maar verder vooral stilte, oorverdovende stilte. De bergen woest en weinig begroeid. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat het al duizenden jaren zo is. Als je hier loopt zie nog weinig invloed van de mens op de aarde.
We denken veel te kunnen maar we zijn ook afhankelijk van de natuur en de grillen van de natuur.
Na de laatste top twijfel ik of ik wel de juiste route heb ik vraag het na en inderdaad, ik kan ook iets anders lopen dan hoef ik het laatste stuk niet langs de weg.
Als ik deze nieuwe route pak haal ik een Nederlands sprekend echtpaar in.
Ik zeg dat ik wel zin heb om even Nederlands te praten ze vinden ook wel gezellig.
Zij komen uit België en wonen nu 5 jaar in Zwitserland in Vevey waar ik een aantal dagen geleden met Mieneke was.
We praten het laatste uur gezellig en gelijk ook wel over wat ons drijft in het leven.
Ze zitten vannacht ook in het Hospice dus wellicht spreken we elkaar bij het avondeten.
Ik kom aan bij de Italiaanse kant van de col de Saint Bernard.
Ik drink een cola en ga naar het Hospice lekker douchen en Mieneke bellen.
Vandaag 13 km gelopen. Het frustrerende is wel dat ik niet dichtbij Rome ben gekomen. Vandaag was het een rondwandeling.

Geschreven door Wimisweg