Wim Vonk heeft door een interview een mooie weergave gegeven van wat er aan mijn wandeltocht vooraf ging.

Leuke dingen in leven
niet uitstellen, maar doen!'

Wim Broekhuizen begint maandag aan een ruim tweeduizend kilometer lange voetreis naar Rome. De 58-jarige ‘pelgrim’ uit de Kootwijkerbroekse buurtschap Essen hoopt in oktober in ‘de eeuwige stad’ te arriveren. ,,Dit is voor mij een legitieme manier van ‘weglopen’.’’

Wim Vonk

Het plan voor een échte langeafstandswandeling sluimert bij hem al vele jaren. De liefde voor meerdaagse tochten gaat nog langer terug. Als hij een kleine twintig jaar geleden ,,een periode veel te druk is geweest’’ besluit hij samen met zijn vrouw Mieneke (56) vijf dagen een gedeelte van het Pieterpad te lopen. Dat is de opmaat voor talrijke wandelavonturen in de jaren die volgen.
Het lopen van een pelgrimsroute begint een jaar of tien terug voorzichtig in zijn gedachten vorm te krijgen. In eerste instantie is de Spaanse stad Santiago de Compostella in beeld, al eeuwenlang een zeer populair bedevaartsoord.

Later kiest hij voor Rome. ,,Eigenlijk heb ik niets met Santiago de Compostella en Rome vind ik een prachtige stad met natuurlijk een zeer rijke historie. En de tocht naar Santiago wordt door zoveel mensen gelopen, dat is voor mij te massaal’’, licht de Kootwijkerbroeker toe in zijn woonboerderij aan de Essenerweg.

CORONA
Het is nu een jaar of drie geleden dat Broekhuizen wat serieuzer aan de slag gaat met de voorbereidingen. ,,Ik zocht en kocht geregeld via internet lichte spullen om een goede wandeluitrusting bij elkaar te krijgen.’’

Dan wordt hij in mei 2021 getroffen door het coronavirus. De fitte Kootwijkerbroeker krijgt het zwaar voor de kiezen en wordt opgenomen in het ziekenhuis, waar hij zes dagen verblijft. Hij kan ruim twee weken niet zonder extra zuurstof.

Als hij uit het ziekenhuis komt, is Broekhuizen enorm verzwakt. ,,Ik kon maar een paar meter lopen en moest met een rollator naar de wc.’’ ,,De week daarvoor hadden we nog een wandeling gemaakt van zeventien kilometer en nu haalde hij niet eens zeventien meter’’, vult Mieneke aan.

Bovendien krijgt hij van artsen te horen dat er grote kans is op chronische schade aan de longen. ,,Ik moest er rekening mee houden dat ik lang niet alles meer zou kunnen doen wat ik wilde. En daar leek het ook een aantal maanden op.’’

VIJFTIEN KILOMETER
Toch volgt, tot ieders verrassing, in relatief korte tijd een wonderbaarlijk snel herstel. Na een maand of drie gaat hij met Mieneke een aantal dagen op vakantie met de elektrische fiets. En kort daarna lukt het hem alweer om vijftien kilometer te wandelen.

Dat is hét moment waarop hij de knoop doorhakt om snel werk te maken van de pelgrimstocht naar Rome. Broekhuizen is drie dagen per week als maatschappelijk werker in dienst bij Elan, praktijk voor welzijn, maatschappelijke dienstverlening en therapie in Barneveld. En hij is één dag in de week actief voor zorgboerderij Klein Essen naast zijn woning. De Kootwijkerbroeker is oprichter en eigenaar van de zorgboerderij en eindverantwoordelijk voor de bedrijfsvoering. ,,Ik moest onbetaald verlof regelen en er moest goede vervanging zijn, zowel bij Elan als op Klein Essen. Dat is gelukt.’’

‘DE GENERALE’
Hij heeft vrij genomen tot begin december. Gerekend met een gemiddelde afstand van 20 tot 25 kilometer per dag en één dag in de week waarop hij minder of niet loopt, hoopt hij in ongeveer honderd dagen de Italiaanse hoofdstad te bereiken. ,,Dan zou ik er tussen midden en eind oktober zijn.’’

Vanaf zijn woning in de buurtschap Essen is de afstand naar Rome circa 2200 kilometer. Daarvan heeft hij er tijdens ‘De Generale’ al 170 kilometer afgelegd. Deze laatste wandeltest met volle bepakking - de rugzak weegt zo’n zeventien kilo - is met succes uitgevoerd rond Hemelvaartsdag, van woensdag 25 tot en met zondag 29 mei. Hij heeft gemiddeld zelfs ruim dertig kilometer per dag gelopen - ,,dat zijn natuurlijk wel vlakke stukken’’ - en is tot de Limburgse plaats Swalmen gekomen. Daar reist hij maandag met de trein naartoe om zijn grote wandelavontuur te vervolgen.

VIA FRANCIGENA
Tijdens de voorbereiding ontdekt hij dat er inderdaad veel wegen naar Rome leiden, zoals het spreekwoord zegt. Broekhuizen gaat eerst een gedeelte van de GR5 volgen, het langeafstandswandelpad van Hoek van Holland naar Nice in Zuid-Frankrijk. Vanuit Swalmen voert de route via Maastricht, de Belgische Ardennen, Luxemburg en de Vogezen naar het Franse stadje Pontarlier, in het hart van het Jura-gebergte.

In Pontarlier stapt hij over op de Via Francigena, een middeleeuwse ‘weg’ tussen het Engelse Canterbury en Rome en die in het jaar 900 voor het eerst is beschreven. Benut door duizenden pelgrims op bedevaart naar de graven van de apostelen Petrus en Paulus. Ook de Engelse koning Richard I maakt gebruik van deze ‘weg’ tijdens een kruistocht naar Jeruzalem. Omdat hij tussen 1189 en 1192 de islamitische legerleider Saladin enkele keren verslaat, houdt hij daar de bijnaam Richard Leeuwenhart aan over.

,,Het is natuurlijk prachtig als je over een ruim duizend jaar oude route kunt lopen met zoveel historie’’, verheugt de Kootwijkerbroeker zich nu al.

SINT BERNHARDPAS
De Via Francigena (letterlijk: ‘Weg van de Franken’ of ‘Weg vanuit Frankrijk’) gaat vanaf Pontarlier richting de Alpen, langs een hoge pas naar de Zwitserse stad Lausanne en dan langs het Meer van Genève naar de bijna 2500 meter hoge Grote Sint-Bernhardpas op de grens van Zwitserland en Italië. En daarna - kort samengevat - langs de Italiaanse steden Aosta en Vercelli over de Povlakte en door Toscane naar Rome.

,,Het kan zijn dat ik niet door Toscane ga, maar eerder afbuig naar Assisi. Dat is een omweg en een langer en moeilijker stuk door het Apennijnen-gebergte. Het ligt eraan hoe ik me op dat moment voel en natuurlijk in overleg met thuis’’, vult Broekhuizen aan.


JERUZALEM
Over bijna twee weken - op donderdag 21 juli - komt hij nog een dag naar huis om zijn broer Gijs te ontmoeten. Die is dan vanuit Nieuw-Zeeland op bezoek in Nederland. Vrijdag 22 juli reist hij volgens plan samen met Mieneke terug naar Luxemburg, waarna ze ruim een week samen lopen. Het is ook de bedoeling dat Mieneke hem de laatste vijf weken vergezelt, vanaf Noord-Italië tot de voorlopige finish in Rome.

Voorlopig, want eigenlijk is niet Rome, maar Jeruzalem het ultieme einddoel van zijn pelgrimstocht. ,,Dat lukt natuurlijk niet in vier à vijf maanden’’, weet Broekhuizen. Maar als hij in oktober in de ‘eeuwige stad’ arriveert, heeft hij nog tijd over tot begin december. ,,Ik zou het prachtig vinden als ik door zou kunnen lopen naar de havenstad Bari in het zuiden van Italië. De kruisvaarders staken vanaf daar over naar Griekenland of Albanië, op weg naar Jeruzalem. Of ik naar Bari ga, is afhankelijk van mijn conditie, de situatie op dat moment en hoe we er samen tegenaan kijken. We kunnen ook vakantie houden. Ik zal hoe dan ook ooit een keer in Jeruzalem aankomen, maar ik weet niet wanneer.’’

WIM IS WEG
Er is één vraag die nog gesteld moet worden: wat bezielt een liefhebbende man, een vader van drie getrouwde dochters en opa van vijf kleinkinderen om maanden achtereen grotendeels alleen op pad te gaan?

,,Om te beginnen heb ik altijd in mezelf de neiging gehad om af en toe ‘weg te kunnen lopen’, weg van de drukte en de stress in dit leven en alle verplichtingen. Ik denk dat veel mensen dat gevoel herkennen. Deze pelgrimstocht is voor mij een legitieme manier van ‘weglopen’.’’

Broekhuizen pakt er met een lach op zijn gezicht een kinderboekje bij met de titel ‘Wim is weg’. Rogier Boon heeft dit boekje tientallen jaren geleden geschreven en er zelf tekeningen bij gemaakt, later is het bewerkt door Annie M.G. Schmidt. Een kleurrijke tekening van ‘Wim’, een vrolijk zwaaiende jongen op een driewielerfietsje, is het logo van zijn reisblog, die hij gaat bijhouden voor familie, vrienden en bekenden. ,,Kleine Wim gaat de wijde wereld in, dat doe ik ook.’’

AFHANKELIJK
Maar er zijn meer motieven. ,,Een belangrijke reden is ook dat ik erachter wil komen wie ik ben zonder alle ballast die ik in mijn leven heb opgebouwd. Dat wil ik een keer meemaken. Zoiets kan ook op andere manieren, daar heb je gelijk in. Maar deze pelgrimstocht maakt het voor mij heel concreet. Bijvoorbeeld ook omdat ik een bedrijf, de zorgboerderij, bij huis heb, dan sta je bijna altijd aan.’’

De fysieke uitdaging telt eveneens mee. ,,Ik heb ervoor getraind en denk dat ik er lichamelijk en mentaal klaar voor ben, maar zal ik het redden? Daarnaast is het voor mij best een hele stap om afhankelijk te zijn van andere mensen. Ik heb weinig bij me, alleen een rugzak met wat spullen, en zal regelmatig aankloppen bij mensen of bij kerken en kloosters. Bijvoorbeeld om onderdak te vragen. Hoe afhankelijk wil je worden? Kan en wil ik leven van wat anderen mij aanreiken, terwijl ik best geld voor een camping heb. Dat wordt voor mij een leerproces.’’



PELGRIMSBRIEF
Vanuit de Nederlands Gereformeerde Kerk De Ontmoeting, waar ze lid van zijn, heeft Broekhuizen een officiële Pelgrimsbrief gekregen in vier talen: Nederlands, Frans, Duits en Italiaans. Daarin geven predikant en scriba van NGK De Ontmoeting kort uitleg over zijn voetreis en vragen de lezer om hem te helpen als hij daarom vraagt.

Met daarbij de bijbeltekst Jesaja 40 vers 31: [‘Maar wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden; zij lopen, maar worden niet moe; zij wandelen, maar worden niet mat’.

,,Ik heb dat na de coronabesmetting fysiek echt zo ervaren’’, reageert de Kootwijkerbroeker. ,,Ik kan weer wandelen en ben niet meer snel moe. Ik heb mijn adem teruggekregen.’’

Hij voegt eraan toe dat hij geen ,,pelgrim is in de zuivere zin van het woord’’. ,,Een pelgrim gaat op bedevaart, hij of zij wil in een bepaalde geestelijke toestand dichter bij God komen. Dat religieuze aspect, de verdieping van mijn geloof door ervaringen en ontmoetingen met mensen onderweg, speelt voor mij wel een rol, maar niet de hoofdrol.’’

GAAF
Broekhuizen heeft ook een Pelgrimspaspoort van de vereniging Pelgrimswegen naar Rome. Daar staan inmiddels de eerste stempels in, van een kapel in Nijmegen en in Genooi bij Venlo. ,,Ik ben in maart een weekend in de Pelgrimsherberg Kafarnaüm in Vessem in Noord-Brabant geweest. Daar heb ik andere pelgrims gesproken en ervaringen uitgewisseld. Ik vond dat bemoedigend en hoopgevend voor de tocht die ik wil maken.’’

Hoe dan ook zal de lange voetreis ,,levensveranderend’’ zijn, zeggen de mensen die dat eerder hebben gedaan, aldus Broekhuizen. ,,Wat me tijdens de vijf dagen van ‘De Generale’ rond Hemelvaartsdag al opviel, is dat je tijdens het wandelen zo makkelijk mensen ontmoet, die je anders nooit zou spreken. En dat je snel de diepte ingaat. Dat is gaaf en verrijkend.’

NIET UITSTELLEN
Eén kant van zijn verhaal heeft hij nog niet benoemd, zegt de Kootwijkerbroeker aan het eind van het open gesprek. ,,Zadel ik de mensen om me heen, met name Mieneke, maar ook mijn gezin en anderen, niet op met veel gedoe, omdat ik zo nodig deze pelgrimstocht wil maken? Het knaagt een beetje dat ik mij onttrek aan de verantwoordelijkheid die ik heb voor de mensen die het dichtst bij me staan. Maar tegelijk denk ik ook: ik heb veertig jaar hard gewerkt, gemiddeld meer dan veertig uur in de week. Dat vergoelijkt het een beetje. En ik ben nu 58 jaar, de leuke dingen in het leven moet je niet uitstellen, maar doen!’’

Wim Vonk

Geschreven door Wimisweg