Onderweg naar ons huisje zagen we met regelmaat mensen over de weg lopen. De Barranco de las Vacas bleek een publiekstrekker, een diepe kloof met afgesleten golvende rotsen. Vandaag was het niet al te warm dus besloten wij de afdaling ook maar te wagen. Voor ons georganiseerde Hollanders is dit een heel avontuur: parkeren in de berm, lopen langs de vangrail, er ergens overheen klimmen en afdalen. Gelukkig waren er meer mensen dus we konden ons een beetje in een sliert bezoekers mengen. De automobilisten letten hier ook wel heel goed op en rijden langzaam. Het ging allemaal prima en de rotspartijen waren indrukwekkend. We moesten wel lachen om de rij die ontstaan was van mensen die allemaal op 1 en dezelfde plek die ene foto voor Instagram wilden maken. Veel klautetaars hadden dan ook hun zondagse goed aan. Het klimmen gingen ons goed af al was het soms best aanpoten voor de kleinere benen.
Hierna zijn we in Aguïmes de grote speeltuin gaan bezoeken. Na een enorme dosis suiker van de Braziliaanse bakkerij besloten we ook nog het historisch museum aldaar te bezoeken. In de 15e eeuw zijn de Europeanen hier gekomen. Eerst was er een pact met de oorspronkelijke bevolking maar uiteindelijk ging dat toch mis en hebben de Canariërs uiteindelijk het onderspit gedelfd. Ons dorpje Temisas blijkt ook belangrijk te zijn geweest al in de 15e eeuw. We vragen ons echt af hoe men zich toen over het eiland voortbewogen heeft, dat moet toch haast onmogelijk zijn geweest. In de 20e eeuw hebben door economische malaise velen het eiland verlaten, vooral naar Latijns-Amerika. Eerder had ik al gelezen dat iedere eilandbewoner wel een familielid in Venezuela heeft, toch bijzonder.

Geschreven door Nelleke