De dag begon niet zo voorspoedig want Anouk was 's nachts ziek geworden. En nu wil het vervelend toeval dat ze ook nogal eens last heeft van wagenziekte, zeker met deze idyllische bergweggetjes, dus dit was een zeer onfortuinlijke combinatie op onze reisdag. Maar er zat niets anders op dan ons boeltje te pakken en de bergroute aan te vangen. Alternatieve routes zijn er hier niet.
Dit keer gingen we langs de zuidkant van het eiland, eerst via bergweggetjes, uiteindelijk overgaand in snelwegen die door tunnels voeren (daarom zijn er geen kronkelwegen nodig) naar de grote badplaatsen van het eiland. We hadden twee stops gepland onderweg maar moesten helaas heel vaak stoppen voor Anouk, die arme meid. En van wat er aan toeristische attractie te zien was, konden we nu niet echt genieten. Een apart natuurfenomeen wat we bijvoorbeeld zagen waren de zogenoemde regenboog rotsen, rotsen in vreemde kleuren zoals felgroen.
Puerto Mogan was een geplande stop en wat een contrast met Tasarte. Dit plaatsje gaf echt een costa-gevoel: witte stranden afgevuld met parasols en ligbedden, enorme appartementencomplexen, waterfietsen met glijbanen erop, parasailen achter een boot, glasbodemboten, een onderzeeër en zelfs de banaan was van de partij. Dit hadden we eerder nog niet gezien. We reden door naar het uiterste puntje van de haven en dronken een koel drankje in een heuse beach club. Kasper genoot gelukkig voor twee van deze uitspatting (want Anouk hielp het niet echt...)
Daarna vervolgden we de tocht over de snelweg naar Maspalomas, echt dé toeristenplaats. Hier zijn grote zandduinen tussen de resorts en de zee in. Voor ons best wel normaal maar hier een uitzondering. Er worden ook tochten met kamelen door georganiseerd. Het laatste stukje van de reis viel Anouk gelukkig in slaap, want daar kwam weer wat bochtenwerk bij kijken. We zitten nu in een heel rustig huisje op de berg, met een fenomenaal uitzicht en een ruime tuin. We hebben vissen en twee schildpadden in de tuin. Grappig is dat we vanaf hier de vliegtuigen naar het vliegveld zien gaan, maar die vliegen onder ons. Ongemerkt zijn we dus op aardige hoogte beland. Morgen de buurt maar eens verkennen en hopelijk is iedereen dan weer fit. Oja, er is hier vlakbij een observatorium en dit zou hét moment voor de perseïden regen moeten zijn, dus we gaan zo nog even proberen wat vallende sterren te vinden.

Geschreven door Nelleke