Alledrie voorzien van een rugzak, daarnaast nog twee koffers en een buggy, gingen we vanochtend op pad naar Schiphol. Het viel gelukkig alles mee met de drukte en de wachttijden, maar we werden wel grondig gefouileerd (eveneens alledrie). Na een kopje koffie en een broodje konden we aan boord. Het was leuk dat we vanaf de gate alles goed konden zien: hoe de slurf aan het vliegtuig gemaakt werd, hoe de koffers werden ingeladen en hoe vliegtuigen werden in- en uitgeparkeerd.
De vlucht zelf ging super. Het vliegtuig zat erg vol, dus het was wel een beetje krap, maar Anouk heeft zich erg goed gehouden. Ze vond het geen moment eng, maar vooral interessant. Hebben jullie haar wel zien zwaaien? Op onze vlucht zat ook een delegatie judoka's die naar het EK in Malta gingen. Ze waren van de tak 'kata',geen wedstrijdjudo, maar een meer show-achtige vorm van judo, waar je als duo's door een jury beoordeeld wordt op de technische uitvoering van worpen en klemmen etc. De jongen naast ons deed dan zelfs nog een variant met zwaarden en zulks. Ik had nog nooit van kata gehoord, dus we zijn ook weer wat wijzer. Een kwartiertje voor de landing viel Anouk in slaap, dus ineens werd ze in Malta wakker! Heerlijk zonnetje, beetje wind, palmbomen, een vreemd taaltje dat het midden houdt tussen Italiaans en Arabisch en erg druk verkeer. Het was al een klus om de huurauto te bemachtigen, maar toen moest Ron ook nog links rijden, in een meditterrane spits.... Tja... Er zijn relaxter manieren te bedenken om de vakantie te beginnen ;-)
We waren dan ook blij toen we bij het hotel aankwamen. Het resort is erg groot, ligt direct aan zee en is recent verbouwd. Onze kamer bewaren ze denk ik als een historisch monument. We hebben echt dubbel gelegen om de slaapkamer: achter het bed is een opstapje met tapijt, waar een bad in is geintegreerd. Daarachter hangen gordijntjes en als je deze open doet zie je een bouwpaats. Nu klinkt het misschien negatief, maar in plaats van een gewone kamer die we geboekt hadden, hebben we nu een soort apartementje met een eigen keukentje en terras gekregen. En ja, het is gedateerd, maar de hoteleigenaar wist vast dat ik daar stiekem best een liefhebber van ben.
Het buffet in het hotel was een cornu copia. Alles wat je maar kon bedenken was er, in overvloed. Ook echt iets voor Anouk, want die dribbelde op en neer van de soep naar aardappeltjes naar de ijsjes naar het fruit. Ergens was er alleen iet mis gegaan, want er stond een gi-gan-ti-sche rij bij het saladebuffet en niet bij de rest van al het eten. Rare toeristen.
Nu is het hoog tijd voor wat ontspanning. Morgen de omgeving maar eens gaan verkennen.

Geschreven door Nelleke