Alsof Sardegna nog niet genoeg eiland was, gingen we naar het naastgelegen eiland Sant Antioco. Een mooie trip door het ongerepte landschap over een kronkelige weg. Sommige Italianen reden als mallen, maar wij genoten gewoon van de vista's. Er waren prachtige rotspartijen met allerlei vetplanten en heidevelden, volop langharige schapen en zelfs -totaal onverwacht- twee gigantische koeien langs de vangrail.
Sant Antioco was een pittoresk plaatsje, al vielen de bezienswaardigheden wat tegen. Het fort bestond (in dit voorseizoen althans) uit een trap met een verroest kanon erop... De cappuccino's smaakten er gelukkig niet minder om.
We vervolgenden onze tocht naar Calasetta. Vanaf daar kon je een veerboot nemen naar het volgende eiland: San Pietro. In onze feestjurken kwamen we in een waar zeebonken-cafe terecht, en bleek de ferry pas 2 uur later weer te gaan. Om niet het risico te lopen nooit meer van San Pietro af te raken, zijn we na de lunch teruggekeerd naar het vasteland.
Op de terugweg hebben we de prachtige stranden van Chia bezocht. Ze staan bekend als de mooiste van Sardegna en ook al heb ik lang niet alle stranden gezien, het zou wel eens waar kunnen zijn.
Geschreven door Nelleke