Voor vandaag was de beste dag voorspeld, dus planden we een outdoor uitje: Wisent Wildnis am Rothaarsteig. Wisenten werden met uitsterven bedreigd en daarom is een kudde in dit Duitse bosgebied uitgezet. Het ging zo goed met ze dat er toen besloten is een tweede kudde in een tweede gebied uit te zetten. In dit gebied van 20 hectare is vervolgens een wandelroute gemaakt, waarbij je grote kans hebt een wisent te zien.
Onderweg naar het gebied speculeerden we over de naam: Rothaarsteig. De heuvels die we tegemoet reden hadden in dit licht en in deze tijd van het jaar wel iets weg van een koppie met ruig rossig haar (maar misschien lijden wij aan tunnelvisie). Hoe dan ook was het een mooie aanblik. Bij aankomst vulden we de maag met een kop goulashsoep en toen gingen we ervoor. Bij de entree keek de mevrouw ietwat bedenkelijk naar de kinderwagen. "Tja, u moet ook over onverharde, steile paden en door beekjes..." Op internet hadden we echter gelezen dat een klein deel van de route wel beter begaanbaar was. Dat was wel het geval, maar dan was de kans op wisent-spotting een stuk kleiner, vertelde de dame. Het maakte ons niet zoveel uit en we kozen het kleine pad. Dit kleine pad was al uitdagend genoeg met de kinderwagen en we waren dan ook blij toen we bij de schommelbanken aankwamen. Wat een prachtig uitzicht en heerlijk kabbelend zaten we met ons gezicht in de herfstzon. Voor ons als Nederlanders is altijd iedere heuvel enorm imposant - echt iets om van te genieten. Daarna ging de tocht naar beneden en zagen we paddenstoelen, bijzondere stenen, een kikker (zoekplaatje!) en een speciaal torretje. Aan het eind van het pad lagen er ineens twee wisenten te doezelen. Toch gevonden! De kleine beentjes waren inmiddels wel moe en het werd ook wel weer erg grijs, dus zijn we lekker terug gegaan voor een Kaffee mit (een gigantisch stuk) Kuchen. Moe maar tevree werd de thuisreis aangevangen.

Geschreven door Nelleke