En goedemorgen! Want met zo'n tripje oostwaarts zit een dag er snel op. Aangekomen in Seoul worden we eerst op zika gecontroleerd (door warmtescanners) en dan onthaald door een Koreaanse dame in klederdracht. Alles ziet er supermodern, schoon en georganiseerd uit. Toch is het best lastig om je weg te vinden als je helemaal niks kunt lezen, behalve het logo van Starbucks dan.
De limousine bus maakt zijn naam waar met grootse zetels en non-stop vreemde tv (ondertitels, naar ik aanneem, verschijnen in batman-achtige stijl door het scherm en af en toe klinkt de tune van Ghostbusters?) Na bijna twee uur komen we in Gangnam aan. Even opfrissen in het hotel en dan een wandelingetje maken in de wijk. Het is duidelijk het rijke zakendistrict: dure auto's, grote appartementencomplexen met omheinde tuinen en beveiligde parkeerplaatsen, alle dure merken (van Gucci tot Rolls Royce) op een rij. We proberen te voet de rivier de Han te bereiken, maar dit lijkt onmogelijk. Net als voor ons hotel, raast ook hier een brede snelweg langs en nergens is een voetgangersoversteekplaats.
Na een hapje authentiek Koreaans eten (ahum, hier ging even wat mis) besloten we een andere richting in te wandelen en even uit te zoeken hoe het zat met de metrotickets. Bert besloot heel avontuurlijk zijn creditcard in een automaat te stoppen. En toen... gebeurde er niets... We klampten een paar meisjes aan die meteen gingen bellen maar ook niet echt Engels spraken. De uitkomst van hun actie bleef een beetje onduidelijk dus. Zelf proberen te bellen, maar ook hier weinig Engels. Uiteindelijk belde de meneer van het metrostation nóg een keer en hij wist te vertellen dat er binnen 20 minuten iemand zou komen. En zowaar, er kwam een man in uniform die de automaat opende en de creditcard bevrijdde. Hoera!
Om even bij te komen gingen we door naar Bongeunsa, een tempelcomplex tegenover het conferentiecentrum, oorspronkelijk opgericht in 794 maar vaak herbouwd. Door een donkere tuin, overkoepeld door eindeloze lampionnen, slingerde je omhoog naar de tempel en zwol het geluid van zingende mensen aan. Er was duidelijk een dienst/bijeenkomst aan de gang, want de hele tempel zat vol met biddende/mediterende mensen. Er waren ook pakketten rijst te koop, waar je iets op kon schrijven en als offer kon aanbieden (dat is tenminste mijn interpretatie van wat ik zag).
Als je het complex weer verlaat sta je plots weer langs die drukke snelweg met lichtreclames. Een heel vreemd contrast, waarvan ik denk dat we de komende dagen nog wel meer gaan zien.

Geschreven door Nelleke