Het is hier koud: 6 graden, grijs en een flinke wind. Desalniettemin vertrokken we vanochtend voor een wandeling naar Georgetown, een Upperclass buurt in Washington met mooie, vaak gekleurde huizen. Het doet een beetje San Fransicoish aan.

Bij een ontbijtje bij Peets kregen we nog een gratis levensles: "if you don't grab it, you won't get it". Met nieuwe energie wandelden we weer door, zuidelijk langs de waterkant. Je komt dan vanzelf in het hart van Washington, the Mall, waar alle monumenten staan. Als eerste zagen we de gigantische, over-the-top tempel van Abe. Het is alsof Zeus je aanstaart vanaf de acropolis. Zijn heiligenstatus wordt benadrukt door de bordjes die bij zijn beeld staan. Dit bovenmenselijke schouwspel vonden wij nogal contrasteren met "We the people..." Vlakbij is ook het Korea monument, wat interessant is omdat het soldaten in actie laat zien, iets was ik nog niet eerder bij een monument gezien had. De volgende was van Roosevelt (FDR voor intimi). Dit was een soort parcours met waterpartijen, stenen gegraveerd met citaten en beeldengroepen. Het was een stevig staaltje Amerikaanse symboliek, maar eigenlijk best wel mooi, alleen het beeldhouwwerk was afschuwelijk, wat het geheel toch weer enigszins bedierf. Ook Dr King kwam nog voorbij, hij was uitgehouwen uit de "stone of hope". Ook dit was niet zo'n geslaagd portret en ik vond het dan weer super opvallend dat juist voor dit beeld voor witte steen was gekozen.

Langzaamaan hadden we onze monumententax wel bereikt, dus liepen we door naar de national gallery of art, een gi-gan-tisch museum dat de hele kunstgeschiedenis beslaat. Ik heb al aardig wat musea gezien, maar dit, zoveel handboektoppers bij elkaar, nog nooit. Van Memling tot Mondriaan, van Da Vinci tot Delacroix, van Rubens tot Rothko, you name it, they have it. En dan niet 1 of 2 werken, nee joh, gewoon 10 Rothko's op een rij. Werkelijk ongelooflijk. Op een gegeven moment werden we er zelfs een beetje lacherig van: kwamen we weer een zaal binnen "oh tuurlijk, het vroege werk van Picasso, tja die hadden we nog niet gehad". Vier uur later werden we het gebouw uitgebonjourd door de beveiliging en hadden we nog lang niet alles gezien. Het was, om in Amerikaanse termen te blijven, amazing! Hoogtepunt was nog dat een suppoost in de zaal van de kruiswegstatie van Barnett Newman een fantastische uitleg stond te geven over het werk. Hij was zo enthousiast, sprong in het rond voor die doeken en moedigde iedereen aan te luisteren naar zijn gevoel en zijn eigen interpretaties op het werk los te laten. Ik heb op een bankje gezeten en de man gadegeslagen, heerlijk :-)

Toen was het tijd voor een korte winkelsessie en de inwendige mens: BBQ Chicken pizza en burgers bij Open City. Intussen is het bedtijd, want morgen presentatie dag.

Geschreven door Nelleke