Het was me de namiddag en avond wel. Inchecken, douchen, fietsenwinkel zoeken, fiets brengen, blog schrijven, kathedraal bezoek (in de rapte), snelle hap tussenin... Afspraak halen om 19u45...

Mijn emoties liepen dan ook behoorlijk op toen Gil van de fietsenwinkel, met een lichte glimlach van een soort beroepsfierheid, mij zei dat de fiets hersteld was. Misschien kwam het ook door de vermoeidheid maar het gevoel was bijzonder gelukzalig🤗🤗🤗🤗.

Eerste werk deze morgen: voelen of de remmen het nog steeds deden. 😉😉😉. Het was rustig in de hostel; jong volk slaapt nu eenmaal langer. Bij het krieken van de dag Ourense proberen buiten te rijden. Geen sinecure hoor. Om de 500 meter stoppen voor een rood licht en steil... steil... Na amper 12 km een eerste verrassing. De GPS gaf aan links, ik bekeek de helling naar het dorp en dacht "met alle Chinezen maar niet met den dezen". Nog even het boek geraadpleegd en Google Maps en de GPS en het antwoord was: niet via die kleine wegen en dorpen maar het hoogteverschil gezapig overwinnen via de saaie N525. Fietsvriend
Marc had dat vorig jaar al in de smiezen, ik heb duidelijk geleerd uit vorige trip.

Bovendien bleek het Frank De Boosere "ochtendgrijs" ook vandaag weer hardnekkig aanwezig. Ik moest meermaals de ruitenwissers opzetten om zicht te krijgen door mijn brilglazen.

Om 9u40 veranderde het decor drastisch. Ze was er doorgebroken 🌞🌞🌞 en de afslag richting Cea beloofde beterschap. Het was dan ook continu klimmen geblazen richting het Monasterio de Santa Maria de Oseira. Maar de zon was er, schitterende landschappen en panorama's openden zich en trappen was een lieve lust. Het monasterio heb ik maar "op een drafje" bezocht. Wat daarna volgde was allesbehalve kattenpis. Tot het eerste topje waren er stroken van 16%. Te steil voor deze jonge man: het was afstappen en duwen geblazen.

In de afdaling die volgde kon ik eindelijk eens terdege mijn frings testen. Het gaf me een warm en zeker gevoel. Dat was amper achter de rug of het was opnieuw van dat: klimmen naar de Alto San Martiño. Niet om broodjes te halen, gewoon iets dichter bij het einddoel. Maar inmiddels was het ook duidelijk dat er minder jus in de benen stak. Ze voelden zwaar en loom aan en het ging eigenlijk niet vooruit naar mijn gedacht. De rit van vandaag kan eigenlijk gezien worden als één grote puist met 2 scherpe topkes 🙄🙄🙄.

De afslag richting Lalín Estacíon gaf me nog een variatie aan wegen en paadjes waarbij voorzichtigheid en aandacht de boodschap was.

Morgen laatste knal dag.
Nog om en bij de 60 km. En nu goak *fring'n" anders bluuv uk were skrieven.

Laat ons eens vrolijk wezen op deze voorlaatste dag en "Laat de zon in je hart"

https://youtu.be/B4puzMhCBRQ?si=Ou84qYamwtZiiYvK

Of om wat rust te brengen in de jacht van o s bestaan: Mike Oldfield - Muse

https://youtu.be/TYG-1VgApL8?si=84PKIGh4DF6zQWNY

Geschreven door Fietsend.door.het.leven