Rekening houdend met het weer en andere geplande activiteiten en opdrachten bleef er deze week niet veel fietsruimte over dan ... vandaag (vrijdag dus). De keuzes qua afstand, verplaatsing, route en andere worden ook weer moeilijker. Gelukkig hebben we altijd nog altijd wel iets in petto. We hadden nog dag 3 te fietsen uit de inmiddels wielerklassieker "Westvlaanderens mooiste". Na enig knip- en plakwerk kwamen we tot een volwaardige route van ongeveer 81 km.
De ochtendstond heeft goud in de mond dus leverde taxi "Carine" haar fietsende Marc af om 9u00 en gingen we onder een heerlijk herfstzonnetje van start. Een beetje in omgekeerde richting dan gewoonlijk maar dat opent dan weer andere uitzichten en panorama's. Na enkele kilometer was het snel duidelijk dat de organisatie het parcours weer zorgvuldig had samengesteld. Glooiende wegen wisselden af met heerlijke vergezichten en bossen in de mooiste herfstkleuren.
Wat voor mij ook al vrij snel duidelijk was: een dag doorgedreven klussen vóór een fietsdag is niet meer aangewezen. De spieren voelden van in den beginne stram en gespannen aan. Ik weet dus nu ook dat daar nog "iets" aanwezig is.
Eenmaal Wijtschate voorbij was het uit met de zonnige aanwezigheid. We zagen de Kemmelberg in dikke wolken gehuld. Aanvankelijk troostten we ons met de gedachte dat het maar tijdelijk zou zijn. Het tijdelijke duurde echter tot we weer thuis waren 😣😣😣. De zon was weg maar het glooiende parcours bleef waardoor het soms toch harken was. Voor fietsers blijft de geruststelling "what goes up must come down". Je hoort ons dus niet echt klagen.
Na de "bananenstop" aan Hill 60 ging het verder richting Passendale en Moorslede. Door het mistige weer was de gevoelstemperatuur ook behoorlijk fris geworden. Het was dus uitkijken om enigszins beschut onze boterhammen naar binnen te werken. Godzijdank vonden we een afdakje met zitbank aan JC de link in Moorslede. En als de nood het hoogst is kent men zijn vrienden. Mijn goede vriend Danny was binnen bezig samen met zijn Doskom Moorslede voor het optreden van Mama's Jasje. We konden dus in de VIP ruimte en bij een gezellige babbel onze picknick naar binnen werken. Het extra lusje via Roeselare bracht ons terug in Moorslede. Hoogtijd om ons terug wat op te warmen voor de nabespreking. Daar merkten we dat fietsen en iets nuttigen van alle tijden is! We hoeven ons dus niet te schamen. En als we meestal fietsen onder het motto: "samen uit samen thuis" namen we nu om praktische redenen afscheid aan knooppunt 76.
Ik probeer mij ook week na week meer in te leven in het Camino avontuur van volgend jaar: fietsen, eten, fietsen en aankomen, douchen en bloggen. Het lukt steeds beter en ook dat mooie lied draagt daartoe bij:
https://youtu.be/XaQnYSbgnM0

Geschreven door Fietsend.door.het.leven