Het is een beetje een moeilijk verhaal geworden vandaag. Gisterenavond nog "bezoek" gekregen van 8 fietsende ouwe knarren uit Spanje maar in een verbazend goede conditie. Nu ja: hun valiesjes kwamen uit de volgwagen en verdwenen er deze morgen opnieuw in. Ze hoeven dus maar te fietsen. Het was anders een aangename avond met een Zweed uit Stockholm en Paul, rugby ref uit Derby (UK).

Deze morgen eigenlijk vrij vroeg startensklaar want de rit bezorgt me al weken kopbrekens. Even duiden:

• vandaag 90 km of vroeger stoppen (= 78 km)
• morgen 58 km of... 58 + 12
• Asturianos = 78 maar niks te zien of Puebla de Sanabria welke toch wat troeven had
• het reisboek gaf dan weer aan dat "ondanks de afstand en de opgebouwde HM de etappe in 1 dag kon afgelegd worden". Dat werd ook nog eens beaamd door een aantal andere pelgrims.

Ik zou het dus wel zien...

Eerst afscheid genomen van de vrienden van de avond ervoor en via het off road pad
onderweg. Dat leverde alvast wat km winst op t.o.v. het asfalt. Het bolde goed, de paden lagen er voortreffelijk bij. Net voor Bercianos een twijfel geval: de route gaf aan naar rechts maar daar viel absoluut niet te fietsen! Anderzijds gaf de pijl rechtdoor aan... wat wel fietsbaar was. Dus een beetje de logica gevolgd, de GPS geraadpleegd en dat bleek inderdaad de beste keuze. Naar Santa Croya de Tera heel even een korter, nieuw traject uitgeprobeerd wat opnieuw een prima keuze was en bijna 1 km 😉 winst opleverde.

Kort daarna was het gedeeltelijk gedaan met de pret. De stenen werden hobbeliger en plots was de weg veranderd in een modderpoel. Reden: ergens waren er werken aan de gang, vrachtwagens reden af en aan met aarde en smurrie en verloren door hun laadbak een deel van de lading. De glibberpartij duurde toch bijna een km. En de fiets ... 😡😡😡 Ondanks de omschrijving wijzigde er weinig aan het stenige off road pad. Even kwam er beterschap wanneer ik rond twee ineengevlochten meren (Embalses) fietste. Bijzonder aangenaam. Maar ook daarna was het weer bijzonder moeilijk om deftig te fietsen en in Rionegro del Puente hield ik het een beetje voor bekeken. Altijd geleerd dat de kortste afstand tussen 2 punten een rechte is en richting Mombuey koos ik resoluut voor de N525 (= equivalent van N630 eerder). Maar ik kreeg zowaar een "hongertje". Geen probleem had ik gezien want 2 bars en een bakkerij. Tarara... allemaal gesloten. Mijn oog viel op een camionnetje met "Alimentación". Ik keek wat rond, koos uiteindelijk voor 2 appels om de honger te stillen en kreeg ze zowaar cadeau.

In Mombuey toch wat energie kunnen opdoen. Daarna terug via behoorlijke wegen langs piepkleine dorpjes. Maar na het Embalse de Cernadilla was het weer kommer en kwel. Dus in het volgende dorp resoluut gekozen voor de rechte lijn. Deze bracht me reeds om 14u00 in Asturianos. Te vroeg om te stoppen en dus toch verder naar Puebla de Sanabria. Morgen dus een korte maar bijzonder pittige rit.

Stenen genoeg voor vandaag - I am A Rock - Simon & Garfunkel

https://youtu.be/JKlSVNxLB-A?si=HjXaEnOBbZvfjaAI

Geschreven door Fietsend.door.het.leven