Woordje vooraf: we werden al een aantal keer aangesproken of er geen fout is in de blog naam nl. Camino.2020
Het antwoord is neen....😎
Het initiële plan was om in 2020 naar Compostella te fietsen. In 2019 zijn we intensief begonnen met samen fietsen en oefenen met de blog via "pindat". Inmiddels bestaat Camino.2020 uit drie delen: de periode voor en tijdens corona; de periode volop in corona maar waarin we zicht kregen op onze tocht en dan nu uiteindelijk onze tocht. Dus in Camino.2020 zit onze herinnering aan 2 verloren jaar covid. Duidelijk? Claro

Dan de belevenissen van vandaag... Sedert deze morgen zijn we op grotendeels onontgonnen terrein. De Camino Olvidado of de vergeten camino gaat van Bilbao tot Ponferrada (dat weten jullie nu ook al). Men probeert om deze in ere te herstellen; er is een track voor stappers maar niks voor fietsers. Dus waren en zijn we aangewezen op ervaringen, youtube filmpjes, een minimale beschrijving van bezienswaardigheden en ... een eigen planning.
Na een ultiem ontbijt in wat inmiddels bijna ons stamcafé 🙄 was dan toch met veel voorbehoud en evenveel goesting aan de laatste 11 dagen begonnen. Bilbao verlaten viel bijzonder mee mits inachtname van enkele bijkomende verkeersregels. Na de mythische duivels brug (Puente del Diablo) bleek een eerste bezienswaardigheid de Ermita Santa Agueda te zijn. Marc besloot om door te fietsen naar Sodupe; ik, nieuwsgierig als ik ben, wilde dat wel eens bezoeken. Ik zal kort zijn: het was "maar" 1 km tot daar. Ik heb 250 m kunnen fietsen aan 14%, dan 300 m. mijn fiets geduwd aan 18% om hem uiteindelijk te parkeren en 450 m. te voet te doen voor een Ermita (kapel) die compleet afgesloten was.
Nooit meer 😖😖😖.

Daarna waren wij vrij snel op de Via Verde de Balmaseda. Zeg maar 30 km op het "groene lint" zonder van weinig tot geen autoverkeer gestoord te worden. Na Balmaseda ging het geleidelijk omhoog zonder dat we ons echt moesten pijnigen.

Vooraf hadden we gekozen om langs de blijkbaar bekende "cascade de Irús" te fietsen. We volgden dus echt het pad van de Camino Olvidado! In Arceo was het koekenbak... We hadden al wat gerommel gehoord en het wolkendek trok dicht. Knal in een fel onweer als we het "pad" naar de cascades wilden oprijden. Even schuilen tot het ergste voorbij was en dan toch verder. Wisten wij veel dat het in feite een deel was van een Via Romana. Het was 2 km te voet tjolen over glibberige keien (zie foto's) maar de cascade hebben we wel gezien.

Het letterlijke hoogtepunt moest dan nog komen... de Puerto de El Cabrio. Een hoogte die we tot op vandaag nog niet gehad hadden. Dan was het weer twijfelen omdat het na de beklimming opnieuw een onverhard pad was. Uiteindelijk viel dat best mee tot in Espinosa de los Monteros. We verblijven in een mooi groen decor in de Albergue Juvenil.

Moe maar voldaan over deze eerste dag Camino Olvidado die ons op een redelijke hoogte bracht. Geniet van de foto's.

Geschreven door Fietsend.door.het.leven