Het is weeral een tijdje geleden dat wij nog wat schrijfselen op de mensheid loslieten. Vandaag is er tijd, goesting en een mooie gelegenheid. Na enkele weken van noodgedwongen inactiviteit (schouder, ogen, darmen e.a. ongemakken) hadden we vorige week al een eerste "oefenstonde" gehouden. Kwestie van een aantal zaken weer uit te testen :-). Omdat het allemaal behoorlijk meegevallen was kozen we deze week voor een ritje op de uitkant van Zeeuws-Vlaanderen. Iets wat al een tijdje op ons verlanglijstje stond. De startplaats lag in Moerbeke-Waas en dat is toch al een eindje rijden met de auto. Daarom spraken we af om rond 8u30 te vertrekken. We zagen het helemaal zitten! Stipt 8u30 was Marc er en werd "geprobeerd" om de fiets op te laden. Driewerf helaas... voor het eerst in drie jaar een min of meer platte band. Bij nader inzicht bleek dat hij alleen onderaan plat was.... Een vermetele doorn had het nodig geacht om zich in mijn voorband te planten. Hersteltijd: +- 35'

Uiteindelijk weg ... in een dikke mistbrij. Nog wat extra verkeersellende en met bijna één uur vertraging maar met veel goesting toch op pad (maar nog steeds in de mist). Moerbeke deed bij mij al een (suikerbieten) belletje rinkelen en vrij snel kwamen we ook op de voormalig spoorlijn Mechelen - Terneuzen. Euh welke??? Ja deze die nu nog tot in Sint-Niklaas loopt. Voor een meer gedetailleerd overzicht ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn54Mechelen-Terneuzen ) .
Inmiddels kwam de zon ook steeds gretiger piepen en konden we in alle rust (en onder de vallende eikels ... echte weliswaar) onze picknick naar binnen werken.

Vooral de voormalige stopplaats in De Klinge was een nostalgische verademing met nog tal van historische attributen. Daarna Zeeuws-Vlaanderen binnen. Als je het bordje niet gemerkt had dan wist je het ook wel aan de fietsvriendelijke wegen. Maar ook aan de charmante steden en dorpjes met hun kleinere en compactere woonstijl. Hulst deed ons wegdromen... om nog eens terug te komen.
Daarna werd koers gezet naar een van de grootste natuurgebieden van West-Europa: het verdronken land van Saeftinghe ( https://saeftinghe.eu/nl/ ). Immens groot, prachtig uitzicht maar beter wandelend te bezoeken (en met gids). Nog een tijdje de "kust"lijn gevolgd om dan weer via de talrijke dijken het binnenland in te duiken. Soms over stoffige bospaden maar vooral in een prachtige natuuromgeving.

Het zal duidelijk zijn: Zeeland, waterland, dijkenland, klompenland, molenland... en vooral fietsland en warm land!

Terugfietsen gebeurde via De Grens in het mooi klinkende Koewacht. Bij een verfrissend drankje namen we ook nog kennis van de oorlogsgruwel door middel van "den doodendraad". Altijd interessant om iets bij te leren. De laatste 10 km brachten ons weer bij de realiteit. Fietspaden in gescheurd en afbrokkelend beton en meer dan één paar ogen nodig om heelhuids aan de startplaats te komen.

Wat een beetje ellendig begon kende toch een schitterend verloop met goesting naar nog meer Zeeland. Onze activiteit kan ook nog eens bekeken worden op https://connect.garmin.com/modern/activity/5576295306 . En omdat beelden meer zeggen dan woorden: enkele mooie impressies en een mooi Zeeuws lied om af te sluiten: https://www.youtube.com/watch?v=iSjBveuMXps

Geschreven door Fietsend.door.het.leven