Vannacht hadden wij regen en was het behoorlijk koud. Maar wij hebben toch wel redelijk kunnen slapen. Vanochtend weer vroeg uit bed. Dat ging voor sommigen van ons niet heel erg soepel, maar het lukte. Tijdens ons ontbijt trok het weer redelijk bij. Zelfs het zonnetje kwam door. En dat was maar goed ook, want wij gingen over de Titan RT. De 458,5 meter lange hangbrug.
Onderweg reden wij binnendoor. TomTom stuurde ons tenminste zo. Maar het was niet erg, want het was een mooie rit. Door allemaal kleine dorpjes waar de tijd leek te hebben stilgestaan of stilstond, want soms waren wij de enigsten die op straat waren. Er was gewoon niemand. Het leken wel spookdorpjes. De rest van de rit ging over mooi geasfaltterde slingerwegen langs mooie stukken bos waar al vele herfstkleuren waren te zien.
Na ongeveer veertig minuten rijden kwamen wij in de buurt van de brug. Maar eerst reden wij over de stuwdam die parallel aan de hangbrug lag. Na te hebben geparkeerd liepen wij naar de kassa. Daar stond een mega lange rij. Maar wat bleek... al die mensen die voor ons stonden hoorden allemaal bij elkaar en zo stonden wij ineens vooraan. Kaartjes gekocht en onderweg naar de brug. Het was heerlijk weer geworden met een aangename temperatuur. Op dezelfde lokatie als de brug kon je ook met een zipline naar beneden. Staat nu ook op mijn bucketlist.
En zo liepen wij door de toegangspoortjes de brug op. Overigens mocht je de tickets onderweg niet verliezen, anders kwam je er niet meer uit. Althans na betaling van een flink boete bedrag kwam je er wel uit. Op de brug kon je soms heel makkelijk lopen en had je nergens last van en het andere moment liep je alsof je op een boot zat met heel slecht weer. Wel super om er overheen te lopen. Ook grappig om te zien hoe je bij sommige mensen de angst in hun ogen zag. Halverwege de brug was een soort van platform en daar zat ook weer een kistje met stempel. Wij hebben er weer een stempel bij.
Na de brug liepen wij weer terug over de stuwdam. Waarna wij besloten om bij de ingang van de brug even iets te eten, een meegebracht stukje cake, en een smoothie te nemen. Vervolgens gingen wij weer verder. Elsa zag dat vlakbij een cache lag, dus besloten wij die natuurlijk even te doen. Een klein stukje weer een heuvel op en door een gekapt stuk bos klauteren en daar vonden wij de cache. Wij liepen terug over een veel makkelijker weg. Hadden wij deze maar eerder gezien.
Hierna weer terug naar de parkeerplaats. Eerst even het parkeerbonnetje betalen, maar niet voordat een of anders ouwe baas voor ons was, die geen bal snapte van het apparaat. Wij moesten overigens € 2,= betalen voor het parkeren. Wij besloten weer terug naar de camping te rijden via dezelfde leuke heenweg. Onderweg in het dorpje Benneckenstein stopten wij even om bij een bakkerij heerlijke Berlinerbollen te halen en koffiebroodjes. Ja, heerlijke zoete broodjes bakken kunnen ze wel die Duitsers. Vervolgens zijn wij verder gereden. Op de GPS zagen wij dat er een lost place (een verlaten plek) waar ooit een sanatorium was, namelijk het "lungensanatorium Dr. Noack". Wij parkeerden Fred ergens op een soort parkeerplaats. Het leuke was dat dit ook weer op de oude grens tussen Oost- en West Duitsland was. Na een paar honderd meter wandelen kwamen wij dan bij het bord van het sanatorium. Maar van het sanatorium zelf was niets meer te zien. Een echte lost place dus. Nou, de cache die erbij lag hebben wij wel gevonden. Hierna weer terug naar Fred. Nu bleek dat wij ook weer vlakbij zo'n herinneringsbord stonden, waarop het tijdstip van het openen van de grens stond. De hereniging tussen oost en west. Nadat wij even de Berlinerbol hadden gegeten, waarin heerlijke marmelade zat, reden wij weer verder. Onderweg bedachten wij dat het best vroeg was om op de camping te gaan zitten en dus besloten wij vlakbij de camping even van de weg af te gaan en op een soort parkeerplek te parkeren om van daaruit een stukje te gaan wandelen en nog een paar caches op te pikken. En natuurlijk kwam het zonnetje weer lekker door en werd het behoorlijk warm om te lopen. Na 3,5 km wandelen en 4 caches hielden wij het voor gezien. Terug naar Fred en terug naar de camping.
Op de camping op de veranda van de chalet een lekkere koude Krombacher Radler 0% genomen en vegetarische currywurst. Hierna even lekker relaxen. Het werd al weer een flink stuk frisser buiten, dus gingen wij weer lekker binnen zitten met de radio aan op een heerlijke Duitse radiozender "radio FFN". Ik was alvast aan deze blog bezig toen halverwege mijn luiken bijna dicht vielen. Dus even een stevige bak koffie gezet. Hierna ging het wel weer.
Elsa kookt vandaag. Broccoli, vega cordon blue en schupfnudeln/kartoffelnudeln. Terwijl Elsa in de keuken bezig is, komen wij erachter dat wij geen koekenpan in de chalet hebben, terwijl deze wel op de inventarislijst staat. Normaal nemen wij een koekenpan om gezondheidsredenen altijd zelf mee, maar ditmaal niet. Dus kon ik nog net op tijd, voordat de receptie gesloten was, een koekenpan halen. Tja, en dan zie je dat ding en denk je... had ik hem maar zelf van huis meegenomen. Wij hebben heerlijk gegeten. Natuurlijk ook een toetje genomen. Na het eten weer even enkele Sudoku puzzeltjes gedaan.
Voor de plannen voor morgen zijn wij er nog niet helemaal uit. Mogelijk dat wij in de ochtend naar het Grenslandmuseum in Bad Sachsa gaan en in de middag, en dat heeft voornamelijk met het weer te maken, willen wij morgen bij goed weer door het bos gaan fietsen.

Overigens hebben wij in deze chalet een bidet. Ik had zo'n ding wel vaker gezien, maar nooit eerder gebruikt. Gisteren getest. Wel even opletten met de temperatuur van het water. Maar na de test heb ik al tegen Elsa gezegd dat in mijn volgende badkamer er eentje komt te staan. Wat een uitvinding is dat zeg. En nee, niet om mijn voeten te wassen. Elsa gaat er in ieder geval niet op zegt ze. Ik bescheurde het toen ze zei er nooit op te gaan en het gezicht wat zij erbij trok.

Geschreven door ElsSteef