Waar zal ik beginnen? Laten we eerst even terug gaan naar donderdag. Elsa kwam met een mega gevulde hutkoffer. Dus die kwam al niet door de Stephan "travel light" controle heen. Ook de kleding was niet gerold, dus dat werd eerst uitzoeken en sorteren. En zo kwamen wij tot een mooi klein gevulde trolley voor Elsa.
Hierna kon eindelijk de rode bolide, bij ons beter bekend als "Snelle Fred", ingeladen worden. Vraag mij niet steeds hoe ik het doe, maar alles ging er in. Alleen de fietsen zouden wij vannacht voor vertrek erop zetten. Wij gingen extra vroeg eten, want dan zouden wij vroeg kunnen voorslapen. Nou, dat voorslapen wilde dus niet lukken. En het weer buiten zorgde er ook al niet voor. Uiteindelijk lukte het ons om toch nog in slaap te vallen en waren wij om 00:50 uur wakker en uit bed. Nog even opfrissen, eten, afwassen en de fietsen erop. Wat de fietsen betreft... daar kom ik nog op terug.
Om 02:25 uur vertrokken wij, met regen, richting onze tussen lokatie in Duitsland. Wij hebben daar een zimmer frei gereserveerd. Het was lekker rustig op de weg, maar de regen maakte het niet prettiger. Hoe lichter het werd, des te beter het weer. Zelfs de zonnebril ging op.
Oh ja, ik zou nog terug komen op de fietsen.
Het werd dus lichter en dus zag ik in mijn achteruitkijkspiegel dat mijn fiets op de drager wel heel erg heen en weer en op en neer ging. Even stoppen dus, ach we moesten toch weer een pitstop doen. Het voorwiel van mijn fiets zat niet goed vast dacht ik dus even vastgezet. En weer verder. Net op de snelweg en ja hoor... weer die fiets als een malle tekeer. En weer van de snelweg een parkeerplaats op. Uiteindelijk zagen we wat er scheelde. De staander, die de fiets "vasthoudt", zat er helemaal niet goed in. Dus de staander en de fiets vastgedrukt en hierna was het euvel verholpen.
Onze reis verliep verder prima. Op de nodige wegwerkzaamheden na, waar je voor de flitspalen moet oppassen. Ook de spits waar wij in terecht kwamen viel reuze mee. Wat altijd zo bijzonder maakt aan het rijden op de Duitse snelwegen, is dat je denkt: "goh wat rij ik hard, even een auto inhalen. Er komt toch niets achterop." En net als je aan het inhalen bent, komt uit het niets zo'n snelle bolide achter je rijden. Dus je haalt in, gaat snel opzij en die bolide achter je haalt je in en spuit weg alsof je stilstaat.
De Ipod van Elsa stond weer vol muziek en .... jawel... Elsa zorgde ervoor dat het happy hour werd in de auto, want de hele cd van STEPS werd gedraaid en door mij meegezongen, inclusief de dancemoves.

Op een gegeven moment, na een lange rustpauze, besloten wij om de kaart er maar bij te pakken. Een goede keuze, want de TomTom stuurde ons bijna de verkeerde weg op en Elsa zag dit op tijd en loodste ons via de juiste weg de 7 op richting Pfronten-Kreuzegg.
Omstreeks 12:30 uur kwamen wij op onze logeerplek aan. De kamer die wij kregen was van alle gemakken voorzien. Eigen keuken ( met zelfs een vaatwasser), badkamer met douche en toilet, een ruime slaapkamer en zitkamer. Na een bakkie koffie gingen wij even aan de wandel. Het zonnetje scheen volop en de hemel was deels helderblauw. En ja, wij konden het niet laten. In dit hele dorp is één cache (geocaching.com) en die moesten wij vinden. En jawel, speurneus Elsa had hem weer te pakken. Hierna in de omgeving nog even verder gewandeld, waarna wij weer naar ons huisje liepen.
Het vroege opstaan en de lange reis van 10 uur oftewel zehn stunden, had er aardig ingehakt en zo kwam het dat wij in ons huisje aangekomen besloten om een powernap te doen. Ik bleek, volgens Elsa, gelijk onder zeil te zijn gegaan. Ikzelf heb daar natuurlijk niks van gemerkt.
Na even te hebben geslapen, gingen wij ons opfrissen en liepen wij naar de overkant om daar ons diner te nuttigen. Met een wit wijntje natuurlijk. Het eten was goed en de wijn hakte er goed in.
Na het eten nog even uitbuiken voor ons huisje in de zon. En waarschijnlijk vroeg naar bed. Morgen zitten wij lekker op de camping in Italië.

Geschreven door ElsSteef